Δίκαιος επαναπατρισμός

Ανησυχίες μου προκαλεί η απόφαση της Κυβέρνησης για να εκταμιευθεί το σύνολο του δανείου από το EFSF, αφού δεν δίνονται τα δάνεια όπως πριν με διμερείς συμφωνίες, να υποκύψει και να δώσει εγγυήσεις σε χρήμα η Ελλάδα στην Φιλανδία προκειμένου να εκταμιεύσει η τελευταία την επόμενη δόση. Η εγγύηση σε χρήμα είναι ασφαλέστερη για την Φιλανδία και η χειρότερη δυνατή για την Ελλάδα. Στις ανακοινώσεις των δύο χωρών, δεν αναφέρεται το ύψος της απόδοσης της Ελληνικής κατάθεσης. Πληροφορίες μου από αρμόδια στελέχη της κυβέρνησης κάνουν λόγο για 4%. Εάν είναι αλήθεια το 4% τότε υπάρχει θετική διαφορά υπέρ της Ελλάδας, αφού δανειζόμαστε με 3,5%. Εάν όμως υπολογιστεί η προχθεσινή απόδοση 4,5% στα έντοκα τρίμηνα τότε η διαφορά γίνεται αρνητική. Η απώλεια ρευστότητας 1 δις από το συνολικό ποσό του δανείου είναι ένα επιπλέον μειονέκτημα. Εφόσον υπάρχει cash-collateral το Ελληνικό χρέος θα μπορούσε να έχει αξιολόγηση 10Α αφού έχει μηδενικό κίνδυνο. Το επιτόκιο δανεισμού από την Φιλανδία για την χώρα μας, θα έπρεπε λοιπόν να είναι 0,25 έως 0,50% αντί 3,5%. Τώρα οι Φιλανδοί θα βάλουν τα ομόλογα 3Α που θα αγοράσουν με τα ελληνικά χρήματα ως εγγύηση σε μια Τράπεζα και θα πάρουν δάνειο με συνολικό επιτόκιο από 1,25 - 1,50%. Αυτά τα χρήματα θα μας τα δανείσουν με 3,5%. Θα κερδίσουν λοιπόν άκοπα 1,75% - 1,50% ή περίπου 15-17,5 εκατομμύρια στο 1 δις. Να γιατί χρειάζεται το οικονομικό επιτελείο συμβούλους με κατάλληλες γνώσεις. Οι Φιλανδοί ζητούσαν εμπράγματες εγγυήσεις ή έστω βουνοκορφή διότι έχουν πάρει απόφαση στο κοινοβούλιο να λάβουν τέτοιες εγγυήσεις. Νομίζω ότι θα ήταν μία καλή ευκαιρία για τη χώρα μας να εκμεταλλευτεί την ακίνητη περιουσία της, που αδρανεί. Θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει ένα fund με την κρατική περιουσία και να έδινε στους Φιλανδούς μερίδια ως εγγύηση, ίσως και στους άλλους για να μειώσει περαιτέρω το κόστος δανεισμού που προσδιορίσθηκε στο ευνοϊκό 3,5%. Χαρακτηρίζεται ευνοϊκό το 3,5% αφού Ιταλία και Ισπανία δανείζονται με 6,2% - 6,4%, γεγονός που προκαλεί πρόσθετες ανησυχίες για την τελική χορήγηση του δανείου από όλες τις χώρες. Στην Ελλάδα όμως όλοι φοβούνται τυχόν απώλεια «εθνικής κυριαρχίας» που μεταφράζεται σε πολιτικό κόστος και άρα χάσιμο ψήφων. Τι θα γίνει αν και άλλες χώρες ζητήσουν εγγυήσεις; Ορθά και ευτυχώς η συμφωνία αυτή τελεί υπό την αίρεση του Eurogroup. Πιστεύω ότι το χρέος με το μικρό haircut από 14-21% δεν είναι βιώσιμο. Έπρεπε το κούρεμα να είναι 50%, όπως υποστηρίζουν σε ιδιωτικές συζητήσεις τους παράγοντες του ΔΝΤ. Ο κόσμος , που φοβάται τα χειρότερα καθώς και οι ξένοι δεν αποφασίζουν ακόμη να επενδύσουν. Οι συνεχείς έλεγχοι της Τρόικας με την αμφιβολία «προβιβάσιμου βαθμού», αφού η Κυβέρνηση κατά κανόνα δεν υλοποιεί τις δεσμεύσεις της, αυξάνει την αβεβαιότητα. Απαιτείται να υπάρξει οικονομική σταθερότητα με ολοκληρωμένα και σφαιρικά μέτρα που να επεξεργασθούν από έμπειρους ανθρώπους ικανοποιούν τα κριτήρια καταλληλότητας.