Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι τραπεζίτες
Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι τραπεζίτες
Δημοσιεύθηκε στο http://www.euro2day.gr/ : 07:52 - 30/01/12
Στον τραπεζικό κλάδο, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις άλλων κλάδων της χώρας, δεν έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση δαπανών. Η εξοικονόμηση που έχει γίνει είναι σχετικά χαμηλή, παρά το γεγονός ότι η ρευστότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Επιπλέον, εν όψει της ανακεφαλαιοποίησης δεν έχουν παρατηρηθεί κινήσεις που να οδηγούν σε ενίσχυση του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας και αύξησης ρευστότητας μέσω πώλησης περιουσιακών στοιχείων που δεν σχετίζονται με τη βασική δραστηριότητα. Ελάχιστα έχουν γίνει, ενώ στις επιχειρήσεις άλλων κλάδων αμέσως μόλις παρατηρήθηκε μείωση της ζήτησης περιόρισαν τα κόστη τους. Οι τράπεζες πρέπει επιπλέον να προστατεύσουν τα συμφέροντα των παλαιών μετόχων και να αποφύγουν την έκδοση μεγάλου αριθμού μετοχών που θα οδηγήσει σε μεγάλη απομείωση της αξίας κάθε μετοχής (dilution). Οι διοικήσεις, και γνωρίζω πως κάποιες ακολουθούν αυτόν τον δρόμο ή τουλάχιστον αυτό επιθυμούν, πρέπει αφενός μεν να μη θίξουν τις αμοιβές των τραπεζοϋπαλλήλων (που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι μετριότατες), αφετέρου δε να προστατεύσουν τα δικαιώματα των παλαιών μετόχων (που ήδη υφιστάνται τεράστιες ζημίες), έστω και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποχωριστούν «αγαπημένα» περιουσιακά στοιχεία. Πρόσφατα, η ATEbank πούλησε ποσοστό που είχε στην ΕΧΑΕ. Πρέπει να ακολουθήσουν και οι άλλες τράπεζες. Άλλωστε, δεν μπορείς να είσαι εισηγμένος και παράλληλα να διαθέτεις αγορά κεφαλαίου. Δεν μπορείς να είσαι και ελεγκτής και ελεγχόμενος. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Όλες οι τράπεζες έχουν, για παράδειγμα, στην ΕΧΑΕ μικρό αριθμό μετοχών τις οποίες δεν χρειάζονται. Διοικούν την ΕΧΑΕ λόγω «ειδικών» σχέσεων τραπεζών με υπουργούς Οικονομικών, παρά την προφανή σύγκρουση συμφερόντων (όπως έχει αναφερθεί και στη βουλή) και όχι λόγω ποσοστού μετοχών που δεν ξεπερνά συνολικά το 12%, δηλαδή ποσοστού μειοψηφίας. Επομένως, δεν χρειάζονται τις μετοχές της ΕΧΑΕ για να διοικούν. Πρέπει να τις ρευστοποιήσουν όπως έπραξαν η ΕΤΕ και η ΑΤΕ. Επιπλέον, οι τράπεζες, όπως για παράδειγμα η ATEbank, έχουν και άλλες συμμετοχές σε εισηγμένες, όπως στην ΕΒΖ, ενώ είναι γνωστή η ανάγκη που έχει αυτή σε κεφάλαια, αν και πρόσφατα προχώρησε σε αύξηση κεφαλαίου, με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να αυξήσει σημαντικά το ποσοστό του στην τράπεζα. Η Alpha Bank έχει στα περιουσιακά της στοιχεία το ξενοδοχείο Hilton και η Εθνική Τράπεζα τον Αστέρα. Η ρευστοποίηση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων θα αυξήσει τη ρευστότητα των τραπεζών, θα μειώσει τις ανάγκες σε κεφάλαια και θα βοηθήσει την οικονομία. Σίγουρα η πώληση των συγκεκριμένων μόνο περιουσιακών στοιχείων δεν φτάνει, αφού οι ελληνικές τράπεζες, λόγω λανθασμένων αποφάσεων διαχείρισης, όπως όμως αποδείχθηκε εκ των υστέρων (για να είμαστε δίκαιοι), θα υποστούν τεράστια ζημία από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, τα οποία ήταν πολλαπλάσια των ιδίων κεφαλαίων τους. Σε ορισμένες το κούρεμα των ομολόγων δε, μαζί με τις επισφάλειες, προβλέπεται δυστυχώς να μηδενίσει τα ίδια κεφάλαια. Γι’ αυτό προβλέπεται ενίσχυση από το ΤΧΣ, που όμως δεν θα γίνει δωρεάν. Η αγορά αυτήν την περίοδο έχει μεγάλη ανάγκη από ρευστότητα και μόνο οι τράπεζες μπορούν να βοηθήσουν. Όμως, ούτε αυτές διαθέτουν κεφάλαια. Επομένως επιβάλλεται να γίνουν οι παραπάνω κινήσεις, που αυξάνουν την ρευστότητα. Διαφορετικά, η λύση είναι να στραφούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να αντλήσουν κεφάλαια και να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια και την οικονομία. Με αυτόν τον τρόπο -αν αντλήσουν κεφάλαια περισσότερα από αυτά που έχουν ανάγκη- η οικονομία θα μπορέσει να κινηθεί, αλλά οι παλαιοί μέτοχοι θα υποστούν ζημία έστω και με τις νέες εξελίξεις που κάνουν λόγο για έκδοση μετοχών άνευ ψήφου. Αν όμως αξιοποιήσουν ακίνητα, ξενοδοχεία και άλλες συμμετοχές, θα μπορέσουν να αυξήσουν τη ρευστότητά τους, να βοηθήσουν την οικονομία και να επιστρέψουν στην κερδοφορία προς όφελος των νυν μετόχων. Για να αντιληφθούμε και τη σημαντικότητα (materiality) αυτών των ενεργειών, αναφέρουμε ότι μόνο τα δύο ξενοδοχεία Hilton και ΑΣΤΗΡ Palace έχουν αξία 300-500 εκατ. ευρώ, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 1/3 έως 1/4 των ιδίων κεφαλαίων της τράπεζας που τα έχει στην κατοχή της. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος, αλλά αν διατηρηθεί κι άλλο η σημερινή κατάσταση, ούτε η ύφεση θα μειωθεί, ούτε κέρδη θα εμφανίσουν στις επόμενες χρήσεις οι τράπεζες, με αποτέλεσμα τη ζημία των επενδυτών που είναι μέτοχοί τους. Επιπλέον, θα τεθούν σε κίνδυνο και οι κατακτήσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, που μέχρι τώρα πετυχημένα υποστηρίζει η ΟΤΟΕ. Η προτεραιότητα ενεργειών που πρέπει να τεθεί είναι η άμεση αντιμετώπιση της παρούσας ύφεσης, με συνδυασμένες και οργανωμένες κινήσεις, και οι τραπεζίτες έχουν τώρα την μπάλα στο γήπεδό τους.
Δημοσιεύθηκε στο http://www.euro2day.gr/ : 07:52 - 30/01/12
Στον τραπεζικό κλάδο, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις άλλων κλάδων της χώρας, δεν έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση δαπανών. Η εξοικονόμηση που έχει γίνει είναι σχετικά χαμηλή, παρά το γεγονός ότι η ρευστότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Επιπλέον, εν όψει της ανακεφαλαιοποίησης δεν έχουν παρατηρηθεί κινήσεις που να οδηγούν σε ενίσχυση του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας και αύξησης ρευστότητας μέσω πώλησης περιουσιακών στοιχείων που δεν σχετίζονται με τη βασική δραστηριότητα. Ελάχιστα έχουν γίνει, ενώ στις επιχειρήσεις άλλων κλάδων αμέσως μόλις παρατηρήθηκε μείωση της ζήτησης περιόρισαν τα κόστη τους. Οι τράπεζες πρέπει επιπλέον να προστατεύσουν τα συμφέροντα των παλαιών μετόχων και να αποφύγουν την έκδοση μεγάλου αριθμού μετοχών που θα οδηγήσει σε μεγάλη απομείωση της αξίας κάθε μετοχής (dilution). Οι διοικήσεις, και γνωρίζω πως κάποιες ακολουθούν αυτόν τον δρόμο ή τουλάχιστον αυτό επιθυμούν, πρέπει αφενός μεν να μη θίξουν τις αμοιβές των τραπεζοϋπαλλήλων (που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι μετριότατες), αφετέρου δε να προστατεύσουν τα δικαιώματα των παλαιών μετόχων (που ήδη υφιστάνται τεράστιες ζημίες), έστω και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποχωριστούν «αγαπημένα» περιουσιακά στοιχεία. Πρόσφατα, η ATEbank πούλησε ποσοστό που είχε στην ΕΧΑΕ. Πρέπει να ακολουθήσουν και οι άλλες τράπεζες. Άλλωστε, δεν μπορείς να είσαι εισηγμένος και παράλληλα να διαθέτεις αγορά κεφαλαίου. Δεν μπορείς να είσαι και ελεγκτής και ελεγχόμενος. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Όλες οι τράπεζες έχουν, για παράδειγμα, στην ΕΧΑΕ μικρό αριθμό μετοχών τις οποίες δεν χρειάζονται. Διοικούν την ΕΧΑΕ λόγω «ειδικών» σχέσεων τραπεζών με υπουργούς Οικονομικών, παρά την προφανή σύγκρουση συμφερόντων (όπως έχει αναφερθεί και στη βουλή) και όχι λόγω ποσοστού μετοχών που δεν ξεπερνά συνολικά το 12%, δηλαδή ποσοστού μειοψηφίας. Επομένως, δεν χρειάζονται τις μετοχές της ΕΧΑΕ για να διοικούν. Πρέπει να τις ρευστοποιήσουν όπως έπραξαν η ΕΤΕ και η ΑΤΕ. Επιπλέον, οι τράπεζες, όπως για παράδειγμα η ATEbank, έχουν και άλλες συμμετοχές σε εισηγμένες, όπως στην ΕΒΖ, ενώ είναι γνωστή η ανάγκη που έχει αυτή σε κεφάλαια, αν και πρόσφατα προχώρησε σε αύξηση κεφαλαίου, με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να αυξήσει σημαντικά το ποσοστό του στην τράπεζα. Η Alpha Bank έχει στα περιουσιακά της στοιχεία το ξενοδοχείο Hilton και η Εθνική Τράπεζα τον Αστέρα. Η ρευστοποίηση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων θα αυξήσει τη ρευστότητα των τραπεζών, θα μειώσει τις ανάγκες σε κεφάλαια και θα βοηθήσει την οικονομία. Σίγουρα η πώληση των συγκεκριμένων μόνο περιουσιακών στοιχείων δεν φτάνει, αφού οι ελληνικές τράπεζες, λόγω λανθασμένων αποφάσεων διαχείρισης, όπως όμως αποδείχθηκε εκ των υστέρων (για να είμαστε δίκαιοι), θα υποστούν τεράστια ζημία από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, τα οποία ήταν πολλαπλάσια των ιδίων κεφαλαίων τους. Σε ορισμένες το κούρεμα των ομολόγων δε, μαζί με τις επισφάλειες, προβλέπεται δυστυχώς να μηδενίσει τα ίδια κεφάλαια. Γι’ αυτό προβλέπεται ενίσχυση από το ΤΧΣ, που όμως δεν θα γίνει δωρεάν. Η αγορά αυτήν την περίοδο έχει μεγάλη ανάγκη από ρευστότητα και μόνο οι τράπεζες μπορούν να βοηθήσουν. Όμως, ούτε αυτές διαθέτουν κεφάλαια. Επομένως επιβάλλεται να γίνουν οι παραπάνω κινήσεις, που αυξάνουν την ρευστότητα. Διαφορετικά, η λύση είναι να στραφούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να αντλήσουν κεφάλαια και να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια και την οικονομία. Με αυτόν τον τρόπο -αν αντλήσουν κεφάλαια περισσότερα από αυτά που έχουν ανάγκη- η οικονομία θα μπορέσει να κινηθεί, αλλά οι παλαιοί μέτοχοι θα υποστούν ζημία έστω και με τις νέες εξελίξεις που κάνουν λόγο για έκδοση μετοχών άνευ ψήφου. Αν όμως αξιοποιήσουν ακίνητα, ξενοδοχεία και άλλες συμμετοχές, θα μπορέσουν να αυξήσουν τη ρευστότητά τους, να βοηθήσουν την οικονομία και να επιστρέψουν στην κερδοφορία προς όφελος των νυν μετόχων. Για να αντιληφθούμε και τη σημαντικότητα (materiality) αυτών των ενεργειών, αναφέρουμε ότι μόνο τα δύο ξενοδοχεία Hilton και ΑΣΤΗΡ Palace έχουν αξία 300-500 εκατ. ευρώ, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 1/3 έως 1/4 των ιδίων κεφαλαίων της τράπεζας που τα έχει στην κατοχή της. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος, αλλά αν διατηρηθεί κι άλλο η σημερινή κατάσταση, ούτε η ύφεση θα μειωθεί, ούτε κέρδη θα εμφανίσουν στις επόμενες χρήσεις οι τράπεζες, με αποτέλεσμα τη ζημία των επενδυτών που είναι μέτοχοί τους. Επιπλέον, θα τεθούν σε κίνδυνο και οι κατακτήσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, που μέχρι τώρα πετυχημένα υποστηρίζει η ΟΤΟΕ. Η προτεραιότητα ενεργειών που πρέπει να τεθεί είναι η άμεση αντιμετώπιση της παρούσας ύφεσης, με συνδυασμένες και οργανωμένες κινήσεις, και οι τραπεζίτες έχουν τώρα την μπάλα στο γήπεδό τους.
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Μία κυνική ομολογία που κατά βάθος δεν εκπλήσσει
Η κυνική παραδοχή κορυφαίων βουλευτών και υπουργών ότι δεν διάβασαν ή απλά ότι έριξαν μια ματιά στο μνημόνιο, πριν το ψηφίσουν "πάγωσε" τον ελληνικό λαό, ο οποίος τώρα συνειδητοποιεί πως αυτοί που έχουν εκλεγεί με τη δική του ψήφο δεν παίρνουν και τόσο σοβαρά το έργο που τους έχει ανατεθεί. Προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα, γιατί οι βουλευτές δεν ψηφίσουν νόμους ανάπτυξης ή μείωσης δαπανών, γιατί βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι. Επομένως δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομαι σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι ενημερώνονται, διαβάζουν, αμφισβητούν και ζητούν αλλαγές.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα χωρίς συγκεκριμένη θέση. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του "κομματικού σωλήνα" το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση "αιτημάτων"- «ρουσφετιών» των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που επιβεβαιώνουν αυτά που γράφω. Παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου. Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες όπως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ο κ. Κουβέλης και άλλοι.
Γιατί λοιπόν εξέπληξε η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και εργασία; Δυστυχώς οι βουλευτές έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, επιχειρηματικότητας και λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και οπωσδήποτε να τους στηρίξει εάν πραγματικά επιθυμεί την επιβίωσή του.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα, γιατί οι βουλευτές δεν ψηφίσουν νόμους ανάπτυξης ή μείωσης δαπανών, γιατί βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι. Επομένως δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομαι σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι ενημερώνονται, διαβάζουν, αμφισβητούν και ζητούν αλλαγές.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα χωρίς συγκεκριμένη θέση. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του "κομματικού σωλήνα" το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση "αιτημάτων"- «ρουσφετιών» των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που επιβεβαιώνουν αυτά που γράφω. Παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου. Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες όπως ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ο κ. Κουβέλης και άλλοι.
Γιατί λοιπόν εξέπληξε η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και εργασία; Δυστυχώς οι βουλευτές έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, επιχειρηματικότητας και λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και οπωσδήποτε να τους στηρίξει εάν πραγματικά επιθυμεί την επιβίωσή του.
Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012
Μία κυνική ομολογία που κατά βάθος δεν εκπλήσσει Πηγή:www.capital.gr
Η κυνική παραδοχή κορυφαίων βουλευτών και υπουργών ότι δεν διάβασαν ή απλά ότι έριξαν μια ματιά στο μνημόνιο, πριν το ψηφίσουν “πάγωσε” τον ελληνικό λαό, ο οποίος τώρα συνειδητοποιεί ότι αυτοί που έχουν εκλεγεί με τη δική του ψήφο δεν παίρνουν και τόσο σοβαρά το έργο που τους έχει ανατεθεί. Προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη. Το έχω επισημάνει και καταγγείλει στο παρελθόν.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα αυτή, γιατί οι βουλευτές δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη και θα μειώσουν τις δαπάνες, γιατί οι βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί (διορισμένοι “κηπουροί” ή μη) δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι και άρα δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν διότι δεν γνωρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομε σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι το καταψήφισαν και επιχειρηματολόγησαν για τη στάση τους, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας καθώς και ο αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Φώτης Κουβέλης.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που για πολλούς γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα και χωρίς συγκεκριμένη θέση και άποψη. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του “κομματικού σωλήνα” το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση “αιτημάτων” των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που αποτυπώνουν αυτά που γράφω. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου, είτε γιατί αμέλησαν οι βουλευτές να τους το αναθέσουν, είτε γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Οπότε γεννάται το ερώτημα τι σόι επιστημονικοί συνεργάτες είναι αυτοί; Τα χρήματα πάνε χαράμι; Ακόμη όμως και να το διάβασαν είχαν την επιστημοσύνη και την τεχνογνωσία να το καταλάβουν; Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες.
Γιατί λοιπόν αποτέλεσε έκπληξη η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν ή μήπως είναι πολλοί ακόμα; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και από εργασία; Αν είχαν άξια και ικανά στελέχη θα μπορούσαν να τους είχαν αναθέσει την ανάγνωση του μνημονίου και σε συνεργασία μαζί τους θα έβρισκαν τα θετικά και τα αρνητικά. Αν είχαν δουλέψει στον χρηματοοικονομικό κλάδο θα γνώριζαν περισσότερα και αυτά που θα διάβαζαν θα ήταν κατανοητά και όχι “κινέζικα”. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν συμβουλές από ειδικούς και πιστοποιημένους πολίτες της χώρας, στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, οι οποίοι με χαρά θα βοηθούσαν την πατρίδα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έκαναν. Αυτό που έκαναν ήταν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και παράλληλα να επιβιώσουν και οι πολίτες της. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και να τους στηρίξει.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα αυτή, γιατί οι βουλευτές δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη και θα μειώσουν τις δαπάνες, γιατί οι βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί (διορισμένοι “κηπουροί” ή μη) δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι και άρα δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν διότι δεν γνωρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομε σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι το καταψήφισαν και επιχειρηματολόγησαν για τη στάση τους, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας καθώς και ο αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Φώτης Κουβέλης.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που για πολλούς γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα και χωρίς συγκεκριμένη θέση και άποψη. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του “κομματικού σωλήνα” το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση “αιτημάτων” των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που αποτυπώνουν αυτά που γράφω. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου, είτε γιατί αμέλησαν οι βουλευτές να τους το αναθέσουν, είτε γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Οπότε γεννάται το ερώτημα τι σόι επιστημονικοί συνεργάτες είναι αυτοί; Τα χρήματα πάνε χαράμι; Ακόμη όμως και να το διάβασαν είχαν την επιστημοσύνη και την τεχνογνωσία να το καταλάβουν; Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες.
Γιατί λοιπόν αποτέλεσε έκπληξη η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν ή μήπως είναι πολλοί ακόμα; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και από εργασία; Αν είχαν άξια και ικανά στελέχη θα μπορούσαν να τους είχαν αναθέσει την ανάγνωση του μνημονίου και σε συνεργασία μαζί τους θα έβρισκαν τα θετικά και τα αρνητικά. Αν είχαν δουλέψει στον χρηματοοικονομικό κλάδο θα γνώριζαν περισσότερα και αυτά που θα διάβαζαν θα ήταν κατανοητά και όχι “κινέζικα”. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν συμβουλές από ειδικούς και πιστοποιημένους πολίτες της χώρας, στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, οι οποίοι με χαρά θα βοηθούσαν την πατρίδα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έκαναν. Αυτό που έκαναν ήταν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και παράλληλα να επιβιώσουν και οι πολίτες της. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και να τους στηρίξει.
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
XrimaNews.gr Αλέξανδρος Μωραϊτάκης: Πλαφόν με νόμο ΤΩΡΑ στις δημόσιες δαπάνες
XrimaNews.gr Αλέξανδρος Μωραϊτάκης: Πλαφόν με νόμο ΤΩΡΑ στις δημόσιες δαπάνες
Δεν αρκεί το PSI, δεν αρκεί η βοήθεια από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν εκτός και επιπλέον των μέτρων ανάπτυξης που χρειάζεται να λάβουμε εμείς δεν κόψουμε σήμερα τις περιττές δαπάνες και μάλιστα με νόμο, όσα χρήματα και να μας δώσουν, σύντομα θα βρεθούμε και πάλι στην ίδια θέση και θα επιβληθούν αναγκαστικά νέοι αντιαναπτυξιακοί και άδικοι εισπρακτικοί φόροι.
Δεν αρκεί το PSI, δεν αρκεί η βοήθεια από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν εκτός και επιπλέον των μέτρων ανάπτυξης που χρειάζεται να λάβουμε εμείς δεν κόψουμε σήμερα τις περιττές δαπάνες και μάλιστα με νόμο, όσα χρήματα και να μας δώσουν, σύντομα θα βρεθούμε και πάλι στην ίδια θέση και θα επιβληθούν αναγκαστικά νέοι αντιαναπτυξιακοί και άδικοι εισπρακτικοί φόροι.
Επιβάλλεται τώρα να βάλουμε τέλος στις ανόητες δαπάνες. Να βάλουμε τέλος στους “κομματικούς στρατούς” και σε όλα εκείνα τα κατάλοιπα του παρελθόντος που φέρουν και σημαντικό μέρος της ευθύνης για το σημείο που φτάσαμε. Και πρέπει αυτή τη φορά να δώσουν οι ίδιοι οι βουλευτές και οι υπουργοί το παράδειγμα. Να κόψουν αυτοί τις περιττές δαπάνες που στοιχίζουν στον Έλληνα ευσυνείδητο φορολογούμενο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Οφείλει ο Πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του PSIνα καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς και να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο μείωσης δαπανών το οποίο θα περιλαμβάνει, ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο, μικρή ομάδα συμβούλων, πρωθυπουργού και υπουργών και πλαφόν στα έξοδα κίνησης. Να μπει τέλος στη διαμονή σε πανάκριβα ξενοδοχεία, μετακινήσεις με πρωθυπουργικά αεροσκάφη κ.α.. Σήμερα το πολυπληθέστατο υπουργικό συμβούλιο όχι μόνο είναι αναποτελεσματικό, αλλά στοιχίζει εκατοντάδες εκατομμύρια στον ελληνικό λαό. Πρέπει να μειωθεί, να γίνει σωστή κατανομή αρμοδιοτήτων και βάσει αυτού να προχωρήσει η επόμενη κυβέρνηση που θα εκλεγεί.
Πρέπει να μπει επιτέλους ένα τέλος και στο άλλαγμα των ονομάτων των υπουργείων και των ταμπελών κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Να συμφωνήσουν στο οργανόγραμμα και στα ονόματα των υπουργείων που πρέπει να είναι ολιγότερα σε αριθμό. Αυτή πρέπει να είναι όμως μόνο η αρχή. Στη συνέχεια θα πρέπει να συμφωνήσουν στον αριθμό των αστυνομικών που συνοδεύουν τους υπουργούς και πολλές φορές γίνονται “άτομα για θελήματα” παρεκκλίνοντας των αρμοδιοτήτων τους. Σήμερα υπάρχουν υπουργοί με συνοδεία μεγαλύτερη των 100 αστυνομικών! Να συμφωνήσουν σε ένα μονοψήφιο αριθμό και να μην αφήσουν παραθυράκια στο νόμο ώστε να μπορεί να τύχει διαφορετικής ερμηνείας. Με ανάλογο νόμο θα πρέπει να μειωθεί και ο αριθμός των συμβούλων. Δεν μπορεί υπουργός να έχει 20 ή και 50 συμβούλους την ώρα που ήδη ο κρατικός μηχανισμός είναι υπεράριθμος. Δεν μπορεί ο κάθε υπουργός να επικαλείται αδυναμία του κρατικού μηχανισμού και να προσλαμβάνει στρατιά από συμβούλους που δεν θέλει και πολύ γνώση για να συμπεράνει κανείς ότι είναι παιδιά του “κομματικού σωλήνα”.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί αν ο κρατικός μηχανισμός είναι ικανός να πάει τη χώρα μπροστά. Αν δεν είναι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να τον αλλάξουν. Αν είναι θα πρέπει να τον εκμεταλλευτούν. Δεν είναι όμως δίκαιο ούτε για τους δημοσίους υπαλλήλους να βλέπουν στα υπουργεία που επί χρόνια εργάζονται, “ουρανοκατέβατους” συμβούλους χωρίς εξειδικευμένη γνώση να δίνουν εντολές και να αμείβονται παχυλά την ώρα που οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις στα εισοδήματά τους. Εκτιμώ πως κάθε υπουργός ή και βουλευτής μπορεί με 4 συμβούλους το πολύ να κάνει εξαιρετική δουλειά. Άλλωστε στον ιδιωτικό τομέα γίνονται “θαύματα” με λιγότερους από τις επιχειρήσεις. Θα πρέπει λοιπόν με νόμο να μπει πλαφόν στον αριθμό των συμβούλων και στις αμοιβές αυτών. Αν κάποιοι βουλευτές θέλουν να ευχαριστήσουν κάποιον για τη βοήθειά του στον προεκλογικό αγώνα ας τον προσλάβουν και ας τον πληρώνουν με δικά τους χρήματα. Το ίδιο και ο τέως Πρωθυπουργός που διόρισε διαδοχικά σε 2 σημαντικές θέσεις (η μια στη Βουλή) πρώην κορυφαίο σύμβουλο του. Δεν είναι δυνατόν η Βουλή να συνεχίζει να έχει σήμερα αυτά τα τεράστια έξοδα υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες για να συντηρεί εκτός των άλλων: α) ξεχωριστά πολυτελή πολιτιστικά ιδρύματα, β) τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής, γ) νηπιαγωγείο για παιδιά και συγγενείς βουλευτών, δ) γυμναστήριο, ε) ρουσφετολογικούς διορισμούς εκτός ΑΣΕΠ σε θέσεις εκτός οργανογράμματος, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με τον διορισμό πρωθυπουργικού συμβούλου. Να προσθέσω ακόμη ότι Βουλή και βουλευτές αποσπούν και επιπλέον υπαλλήλους, τόσο από το Δημόσιο όσο και από ΔΕΚΟ, όπως η εισηγμένη ΔΕΗ, που έχει χιλιάδες μικρομετόχους κατά ποσοστό 49%, και η Διοίκηση της, παραβιάζει αυτή την πίστη της στους μετόχους μειοψηφίας και πλειοψηφίας αφού δεν ζητάει την ανάκληση τους.
Θα πρέπει να γνωρίζει ο πολιτικός κόσμος πως κάποιοι αποκτούν αθέμιτα σημαντικό πλεονέκτημα στην επανεκλογή τους χρησιμοποιώντας τη στρατιά των συμβούλων τους οποίους πληρώνει ο ελληνικός λαός για να παράγουν έργο για τη χώρα και όχι για να χρησιμοποιούν τα υπουργεία για την επανεκλογή του βουλευτή-υπουργού. Επιπλέον δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό σε άλλους νέους συνυποψήφιους τους. Ίσως θα έπρεπε κάποια στιγμή να εξετάσουν τα πολιτικά κόμματα και το να υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υπουργού ή και να μην μπορεί όποιος έχει διατελέσει υπουργός να θέσει υποψηφιότητα για ένα χρονικό διάστημα 1-2 χρόνια μετά την λήξη της υπουργικής του θητείας. Αυτή η άποψη που έχει εκφρασθεί και από τον Πρόεδρο της ΝΔ, κ. Αντώνη Σαμαρά, δείχνει να έχει διαπαραταξιακή και καθολική αποδοχή από πολίτες που ανήκουν σε όλα τα κόμματα. Έτσι θα μηδενισθεί το ρουσφέτι. Πρέπει επίσης οι δαπάνες των υποψηφίων βουλευτών και το ανώτερο πλαφόν των δαπανών τους να μην ελέγχονται μόνο για την προεκλογική περίοδο των 3 εβδομάδων αλλά για αρκετούς μήνες (τουλάχιστον 6) πριν τις εκλογές και σε αυτές να περιληφθεί με τεκμαρτά κόστη ο αριθμός των ατόμων που απασχολούν στα πολιτικά τους γραφεία. Ειδικά την πολύμηνη προεκλογική περίοδο. Άλλωστε την προεκλογική περίοδο δεν παράγεται κοινοβουλευτικό έργο. Γιατί λοιπόν να τους έχουν στην υπηρεσία τους την προεκλογική περίοδο; Τα ίδια ισχύουν και για τους δημοτικούς συμβούλους που χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς του κάθε Δήμου που μπορούν να επανεκλέγονται εύκολα είτε ρουσφετολογόντας σε βάρος των δημοτών, είτε χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό που ο Δήμος τους δίνει για να φέρουν αποτελεσματικό έργο. Όλα αυτά συνιστούν και στρέβλωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Όμως οι «κατέχοντες» δεν ομιλούν για αυτά.
Όλες οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μπουν στο μικροσκόπιο. Το ελληνικό κοινοβούλιο και οι Βουλευτές μπορούν να παράξουν σημαντικά μεγαλύτερο έργο με λιγότερο προσωπικό, καλύτερα αμοιβόμενο. Αρκεί αυτό να δουλέψει σωστά και με πρόγραμμα. Επίσης το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών να επιβάλλει στους Δήμους την μείωση των περιττών δαπανών και όχι των αμοιβών όσων εργάζονται στους δήμους.
Πώς να πετύχουμε περισσότερα στο PSI
Υπάρχει μία αισιοδοξία για θετική κατάληξη των διαπραγματεύσεων για το PSI και η εγχώρια χρηματιστηριακή αγορά αυτό ακριβώς προεξοφλεί με την ανοδική της αντίδραση.
Βλέπω, όμως, δυστυχώς πως στις διαπραγματεύσεις συμμετέχουν, εκτός από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, μόλις δύο πρόσωπα εκ των οποίων μόνο το ένα είναι άριστα καταρτισμένο και γνωρίζει σε βάθος το αντικείμενο.
Το άλλο είναι μεν εξαίρετος καθηγητής, αλλά δεν ασχολείται επαγγελματικά με το αντικείμενο του treasury. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι εξαιρετικός ως καθηγητής και ως επιστήμονας, αλλά δεν έχει εξειδίκευση σε θέματα treasury.
Η εξειδίκευση δεν αποκτάται με διάβασμα, κατά την ταπεινή μου άποψη. Η εξειδίκευση απαιτεί πολύχρονη απασχόληση, προκειμένου να αποκτηθεί πείρα, γιατί πάντα αναφύονται λεπτομέρειες και θέματα τα οποία δεν περιγράφονται στα βιβλία.
Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε οι καθηγητές θα ήταν πάνσοφοι και θα μπορούσαν να αναλάβουν εκείνοι επικεφαλής τμημάτων treasury, που σημειωτέον είναι μια ειδίκευση που αμείβεται και ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Το να είσαι λοιπόν καθηγητής δεν σημαίνει ότι είσαι καθηγητής επί παντός οικονομικού επιστητού.
Όπως συμβαίνει και στις άλλες επιστήμες, π.χ. στη νομική, ιατρική κ.τ.λ., κάθε επιστήμη απαιτεί εξειδίκευση σε ένα επιμέρους αντικείμενο.
Σε όλες τις τράπεζες και στις χρηματιστηριακές εταιρίες υπάρχει ένα τμήμα που καλείται treasury (τμήμα διαχείρισης διαθεσίμων). Το τμήμα αυτό ασχολείται με αγοραπωλησία ξένου συναλλάγματος και με επενδύσεις σταθερού εισοδήματος, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Αν μεν το τμήμα αυτό είναι μεγάλο, ο διευθυντής του treasury γνωρίζει τη δουλειά και οι dealers γνωρίζουν ένα μικρό τμήμα της δουλειάς, διότι ο καθένας ασχολείται με το επιμέρους εξειδικευμένο προϊόν. Όταν δε το τμήμα είναι μικρό, ο κάθε dealer ασχολείται με περισσότερα του ενός εξειδικευμένα προϊόντα. Σε κάθε περίπτωση, ο επικεφαλής του treasury γνωρίζει όλη τη δουλειά.
Οι γνώσεις treasury είναι εξειδικευμένες γνώσεις για την αγορά ομολόγων και νομισμάτων καθώς επίσης και η γνώση μακροοικονομικών, νομισματικών θεμάτων, λειτουργίας των κεντρικών τραπεζών, η παρακολούθηση των δεικτών χωρών που ενδιαφέρουν.
Αυτές οι γνώσεις αποκτώνται στην πράξη και δεν τις συναντάς στους καθηγητές μακροοικονομίας και γεωργικής πολιτικής, για παράδειγμα. Στην Ελλάδα, χάρη στον διεθνή προσανατολισμό που προσφέρουν οι ναυτιλιακές εταιρίες, έχουμε κατά καιρούς πρόσωπα με εξαιρετικές γνώσεις treasury.
Τέτοιος είναι ο ένας εκ των δύο Ελλήνων που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις, ο οποίος διαθέτει προϋπηρεσία σε μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού και του εσωτερικού.
Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, όπως είπε ο Τσαρούχης. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τη διαπραγμάτευση του PSI, αλλά και με τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες καλούνται καθηγητές να συζητήσουν για θέματα τα οποία δεν γνωρίζουν από εργασιακή πείρα ή έστω επιστημονική εξειδίκευση. Προς τιμήν του, σε ανοιχτή τηλεοπτική εκπομπή, κάποιος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά είπε ότι «θέματα σαν και αυτά αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά».
Όπως είναι προφανές, ένα άτομο που γνωρίζει το θέμα μόνο στην ομάδα διαπραγμάτευσης (συν τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) δεν είναι αρκετό, γιατί χρειάζεται ανταλλαγή απόψεων, που δεν μπορεί κάποιος να κάνει με τον εαυτό του.
Όπως στην περίπτωση κάποιου ασθενούς χρειάζεται ιατρικό συμβούλιο, ή σε μια δικαστική υπόθεση απαιτείται ανταλλαγή απόψεων, έτσι αντίστοιχα απαιτείται και στην περίπτωση της διαπραγμάτευσης ανταλλαγή απόψεων.
Κακώς, λοιπόν, συμμετέχει ένας μόνο ειδικός αντί για μία ομάδα ειδικών. Γνωρίζω πολλά εξαιρετικά στελέχη του τμήματος treasury τραπεζών και χρηματιστηριακών εταιριών που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτές τις συζητήσεις και να βοηθήσουν την ελληνική διαπραγμάτευση.
Αποτελεί περιφρόνηση στις ικανότητες και στον πατριωτισμό αυτών των ανθρώπων και τουλάχιστον λανθασμένη κυβερνητική επιλογή η μη πρόσκληση αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι ευχαρίστως θα προσέφεραν την τεχνογνωσία τους στη χώρα προκειμένου να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία.
Θεωρώ πως η κυβέρνηση, επειδή η κρίση που περνάει η χώρα είναι πρωτοφανής και επικίνδυνη για τα οικονομικά των πολιτών αυτής της χώρας, πρέπει να εκμεταλλευτεί επιτέλους τους ανθρώπους του χρηματοοικονομικού κλάδου, που γνωρίζουν σε λεπτομέρειες από σπουδές και εργασία αυτά τα θέματα. Μόνο θετικά αποτελέσματα θα υπάρξουν από μία τέτοια πρόσκληση.
Βλέπω, όμως, δυστυχώς πως στις διαπραγματεύσεις συμμετέχουν, εκτός από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, μόλις δύο πρόσωπα εκ των οποίων μόνο το ένα είναι άριστα καταρτισμένο και γνωρίζει σε βάθος το αντικείμενο.
Το άλλο είναι μεν εξαίρετος καθηγητής, αλλά δεν ασχολείται επαγγελματικά με το αντικείμενο του treasury. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι εξαιρετικός ως καθηγητής και ως επιστήμονας, αλλά δεν έχει εξειδίκευση σε θέματα treasury.
Η εξειδίκευση δεν αποκτάται με διάβασμα, κατά την ταπεινή μου άποψη. Η εξειδίκευση απαιτεί πολύχρονη απασχόληση, προκειμένου να αποκτηθεί πείρα, γιατί πάντα αναφύονται λεπτομέρειες και θέματα τα οποία δεν περιγράφονται στα βιβλία.
Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε οι καθηγητές θα ήταν πάνσοφοι και θα μπορούσαν να αναλάβουν εκείνοι επικεφαλής τμημάτων treasury, που σημειωτέον είναι μια ειδίκευση που αμείβεται και ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Το να είσαι λοιπόν καθηγητής δεν σημαίνει ότι είσαι καθηγητής επί παντός οικονομικού επιστητού.
Όπως συμβαίνει και στις άλλες επιστήμες, π.χ. στη νομική, ιατρική κ.τ.λ., κάθε επιστήμη απαιτεί εξειδίκευση σε ένα επιμέρους αντικείμενο.
Σε όλες τις τράπεζες και στις χρηματιστηριακές εταιρίες υπάρχει ένα τμήμα που καλείται treasury (τμήμα διαχείρισης διαθεσίμων). Το τμήμα αυτό ασχολείται με αγοραπωλησία ξένου συναλλάγματος και με επενδύσεις σταθερού εισοδήματος, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Αν μεν το τμήμα αυτό είναι μεγάλο, ο διευθυντής του treasury γνωρίζει τη δουλειά και οι dealers γνωρίζουν ένα μικρό τμήμα της δουλειάς, διότι ο καθένας ασχολείται με το επιμέρους εξειδικευμένο προϊόν. Όταν δε το τμήμα είναι μικρό, ο κάθε dealer ασχολείται με περισσότερα του ενός εξειδικευμένα προϊόντα. Σε κάθε περίπτωση, ο επικεφαλής του treasury γνωρίζει όλη τη δουλειά.
Οι γνώσεις treasury είναι εξειδικευμένες γνώσεις για την αγορά ομολόγων και νομισμάτων καθώς επίσης και η γνώση μακροοικονομικών, νομισματικών θεμάτων, λειτουργίας των κεντρικών τραπεζών, η παρακολούθηση των δεικτών χωρών που ενδιαφέρουν.
Αυτές οι γνώσεις αποκτώνται στην πράξη και δεν τις συναντάς στους καθηγητές μακροοικονομίας και γεωργικής πολιτικής, για παράδειγμα. Στην Ελλάδα, χάρη στον διεθνή προσανατολισμό που προσφέρουν οι ναυτιλιακές εταιρίες, έχουμε κατά καιρούς πρόσωπα με εξαιρετικές γνώσεις treasury.
Τέτοιος είναι ο ένας εκ των δύο Ελλήνων που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις, ο οποίος διαθέτει προϋπηρεσία σε μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού και του εσωτερικού.
Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, όπως είπε ο Τσαρούχης. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τη διαπραγμάτευση του PSI, αλλά και με τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες καλούνται καθηγητές να συζητήσουν για θέματα τα οποία δεν γνωρίζουν από εργασιακή πείρα ή έστω επιστημονική εξειδίκευση. Προς τιμήν του, σε ανοιχτή τηλεοπτική εκπομπή, κάποιος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά είπε ότι «θέματα σαν και αυτά αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά».
Όπως είναι προφανές, ένα άτομο που γνωρίζει το θέμα μόνο στην ομάδα διαπραγμάτευσης (συν τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) δεν είναι αρκετό, γιατί χρειάζεται ανταλλαγή απόψεων, που δεν μπορεί κάποιος να κάνει με τον εαυτό του.
Όπως στην περίπτωση κάποιου ασθενούς χρειάζεται ιατρικό συμβούλιο, ή σε μια δικαστική υπόθεση απαιτείται ανταλλαγή απόψεων, έτσι αντίστοιχα απαιτείται και στην περίπτωση της διαπραγμάτευσης ανταλλαγή απόψεων.
Κακώς, λοιπόν, συμμετέχει ένας μόνο ειδικός αντί για μία ομάδα ειδικών. Γνωρίζω πολλά εξαιρετικά στελέχη του τμήματος treasury τραπεζών και χρηματιστηριακών εταιριών που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτές τις συζητήσεις και να βοηθήσουν την ελληνική διαπραγμάτευση.
Αποτελεί περιφρόνηση στις ικανότητες και στον πατριωτισμό αυτών των ανθρώπων και τουλάχιστον λανθασμένη κυβερνητική επιλογή η μη πρόσκληση αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι ευχαρίστως θα προσέφεραν την τεχνογνωσία τους στη χώρα προκειμένου να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία.
Θεωρώ πως η κυβέρνηση, επειδή η κρίση που περνάει η χώρα είναι πρωτοφανής και επικίνδυνη για τα οικονομικά των πολιτών αυτής της χώρας, πρέπει να εκμεταλλευτεί επιτέλους τους ανθρώπους του χρηματοοικονομικού κλάδου, που γνωρίζουν σε λεπτομέρειες από σπουδές και εργασία αυτά τα θέματα. Μόνο θετικά αποτελέσματα θα υπάρξουν από μία τέτοια πρόσκληση.
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Η ναυτιλία και οι ευκαιρίες για ανάπτυξη
Τους τελευταίους μήνες έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι οι Έλληνες εφοπλιστές δεν προσφέρουν τίποτα στην Ελληνική οικονομία και δεν πληρώνουν φόρους. Θεωρώ άδικη αυτή την “επίθεση” και πιστεύω πως αν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών είχαν στηρίξει τη ναυτιλία σήμερα θα είχαμε λιγότερα προβλήματα. Θεωρώ επίσης πως μπορεί ο εφοπλιστικός κλάδος να βοηθήσει περαιτέρω την ελληνική οικονομία.
Σύμφωνα με εφοπλιστικούς κύκλους η Ελληνική Ναυτιλία έχει προσφέρει στο Ελληνικό κράτος 40 δισ. ευρώ από εισαγωγή συναλλάγματος την τελευταία δεκαετία, ποσό που ξεπέρασε κατά πολύ το τουριστικό συνάλλαγμα. Επίσης 250 χιλιάδες Έλληνες δουλεύουν στην Ελληνική ναυτιλία. Τέλος δισεκατομμύρια δολαρίων που απέσπασε η Ελληνική Ναυτιλία από το παγκόσμιο εμπόριο μετατράπηκαν σε ευρώ ενισχύοντας το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι εφοπλιστές συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην συντήρηση των ναυτικών σχολών, συντελούν στο να διατηρείται η ναυτοσύνη και η τεχνογνωσία, προσφέρουν αμοιβές χιλιάδων ευρώ στον Έλληνα ναυτικό, ενώ θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν πως ναυτιλία δεν είναι μόνο το χρηματικό κεφάλαιο. Είναι και οι άνθρωποι στη στεριά και την θάλασσα.
Μπορούν όμως να συμβάλλουν και με άλλους τρόπους που μάλιστα θα είναι και προς το συμφέρον τους. Πιο συγκεκριμένα: α) Μπορούν να δίνουν δουλειές σε δικηγορικά γραφεία εγκατεστημένα στην Ελλάδα, β) να δίνουν διαιτησίες στον Πειραιά αντί στο Λονδίνο, γ) να φτιάχνουν ελληνικές offshores αντί Marshall Island, BVI κ.α., δ) να δίνουν δουλειές σε ελληνικά λογιστικά γραφεία, ε) να χρησιμοποιούν τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ εγκατεστημένες στην Ελλάδα. Για παράδειγμα μπορούν να κάνουν συναλλαγές i) σε ξένες μετοχές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ, ή του ΧΑ (XNET) και στη συνέχεια να παραδίδονται οι μετοχές στην τράπεζα θεματοφυλακής στην Ελβετία. Έτσι θα γλυτώνουν και δεν θα καταβάλουν το swiss stamp duty που είναι 0,15% για κάθε συναλλαγή. Μέσω της χώρας μας οι συναλλαγές είναι φθηνότερες και η εξυπηρέτηση υπέρτερη. ii) Το ίδιο μπορεί να γίνει και για συναλλαγές σε ομόλογα. Αγορές ή πωλήσεις μπορούν να γίνονται από ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ και μετά να παραδίδονται με αντικαταβολή στην ξένη τράπεζα θεματοφυλακής. iii) Σε forex οι ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ συνεργάζονται με ξένες τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ, πραγματοποιούν αγορές και πωλήσεις με 1 pip spread έναντι των 10-20 pips που χρεώνονται συνήθως. Γιατί δεν προτιμούν να γίνονται συναλλαγές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ με συνολικά μικρότερο κόστος;
Αν γίνουν τα παραπάνω η χώρα θα ωφεληθεί αφού θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα καταβάλλονται στα ταμεία ασφαλιστικές εισφορές, θα καταβάλλεται στο κράτος ΦΠΑ και φόροι και τα δημοσιονομικά μας θα βελτιωθούν.
RealNews, 22/1/2012
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012
Εφοπλιστές, πατριωτικό καθήκον και ανάπτυξη
Τους τελευταίους μήνες έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι οι Έλληνες εφοπλιστές δεν προσφέρουν τίποτα στην ελληνική οικονομία.
Θεωρώ άδικη αυτή την “επίθεση” και πιστεύω πως αν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών είχαν στηρίξει με σωστό και σφαιρικό τρόπο τη ναυτιλία σήμερα θα είχαμε λιγότερα προβλήματα στο σύνολο της οικονομίας.
Αυτή είναι η πραγματική δύναμή μας. Δυστυχώς όμως, ορισμένοι από όσους κάθισαν στην καρέκλα του υπουργού Ναυτιλίας αρκέστηκαν στις δημόσιες σχέσεις με τον εφοπλιστικό κλάδο και καρπώθηκαν μόνο οι ίδιοι τα “οφέλη” από τη γνωριμία με τον κλάδο.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου υφυπουργού, κ. Άδωνι Γεωργιάδη, με αρμοδιότητα τη ναυτιλία είναι ιδιαιτέρως θετικά και γνωρίζω προσωπικά πως επιθυμεί να βοηθήσει τη χώρα μέσω της αξιοποίησης του μεγάλου αυτού κεφαλαίου που λέγεται ναυτιλία.
Σύμφωνα με εφοπλιστικούς κύκλους με τους οποίους ήρθα σε επαφή η Ελληνική Ναυτιλία έχει προσφέρει στο Ελληνικό κράτος 40 δισ. ευρώ από εισαγωγή συναλλάγματος την τελευταία δεκαετία, ποσό που ξεπέρασε κατά πολύ το τουριστικό συνάλλαγμα.
Επίσης 250 χιλιάδες Έλληνες δουλεύουν στην Ελληνική ναυτιλία. Τέλος τα δισεκατομμύρια δολαρίων που απέσπασε η Ελληνική Ναυτιλία από το παγκόσμιο εμπόριο μετατράπηκαν σε ευρώ ενισχύοντας το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Δεν υπάρχει ειδική μεταχείριση από το κράτος στην Ελληνική ναυτιλία. Αντιθέτως ενεργοποιήθηκαν καινούργιοι νόμοι, δυσμενείς, για τις επενδύσεις του ναυτιλιακού συναλλάγματος σε ακίνητα στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα αναφέρω πως μία ναυτιλιακή δεν επιτρέπεται να αποκτήσει άλλο ακίνητο πέραν από αυτό που στεγάζει τα γραφεία της εκτός εάν πληρώνει υπέρογκη φορολογία (15% ετησίως στη αξία του ακινήτου) που καθιστά την επένδυση ασύμφορη.
Μια ναυτιλιακή δεν χαίρει της αναπροσαρμογής της αξίας του ακινήτου της, όπως όλες οι ημεδαπές εταιρίες σε περίπτωση πώλησης του, για τον υπολογισμό του φόρου υπεραξίας, με αποτέλεσμα να πληρώσει σε μια τέτοια περίπτωση πολλαπλό φόρο από οποιονδήποτε άλλον στην Ελλάδα. Μία ναυτιλιακή εταιρία δεν μπορεί να αξιοποιήσει ένα ακίνητο της και να το νοικιάσει σε περίπτωση, π.χ. που θέλει να μετακομίσει σε άλλη περιοχή η και σε άλλο ακίνητο.
Τα ανωτέρω εμπόδια μειώνουν την ροή επενδύσεων ναυτιλιακού συναλλάγματος σε ακίνητα σε μία περίοδο που η χώρα έχει μεγάλη ανάγκη για επενδύσεις σε ακίνητα και όχι μόνο.
Σημειώστε πως η Ελληνική ναυτιλία έχει διαπρέψει χωρίς να έχει εθνικά φορτία ούτε κατάλληλη και επαρκή χρηματοδότηση από Ελληνικές τράπεζες. Τη χρηματοδότηση την αποκτούσε συνήθως με μεγάλο κόστος από Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες, τώρα τελευταία από κινέζικες για να χρηματοδοτήσουν τη ναυπηγική τους βιομηχανία.
Οι εφοπλιστές συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην συντήρηση των ναυτικών σχολών, συντελούν στο να διατηρείται η ναυτοσύνη και η τεχνογνωσία, προσφέρουν πολύ ικανοποιητικές αμοιβές χιλιάδων ευρώ στον Έλληνα ναυτικό, ενώ θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν πως ναυτιλία δεν είναι μόνο το χρηματικό κεφάλαιο. Είναι και οι άνθρωποι στη στεριά για παράδειγμα, η διοίκηση κτλ.
Πρέπει όμως και οι εφοπλιστές αφού συμβάλλουν με όλα τα παραπάνω στη χώρα και ουσιαστικά επιτελούν το πατριωτικό τους καθήκον να συμβάλλουν και με άλλους τρόπους που μάλιστα θα είναι και προς το συμφέρον τους.
Πιο συγκεκριμένα: α) πρέπει να δίνουν δουλειές σε δικηγορικά γραφεία εγκατεστημένα στην Ελλάδα, β) να δίνουν διαιτησίες στον Πειραιά και αντί στο Λονδίνο, το οποίο έχασε τη ναυτιλία, γ) να φτιάχνουν ελληνικές offshores αντί Marshall Island, BVI και άλλες αφού συμφωνήσουν προηγουμένως με το Υπουργείο τον τύπο που πρέπει να ψηφισθεί, δ) να δίνουν δουλειές σε ελληνικά λογιστικά γραφεία, ε) να χρησιμοποιούν τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ εγκατεστημένες στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα μπορούν να κάνουν συναλλαγές i) σε ξένες μετοχές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ, που συνδέονται με την πλατφόρμα XNET του ΧΑ και που λειτουργούν μέχρι το κλείσιμο του χρημ/ρίου της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια να παραδίδονται οι μετοχές στην τράπεζα θεματοφυλακής στην Ελβετία, ή αλλού εάν δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ελληνική Τράπεζα θεματοφυλακής.
Έτσι θα γλυτώνουν και δεν θα καταβάλουν το swiss stamp duty που είναι 0,15% για κάθε συναλλαγή. Αυτό μάλλον το αγνοούν οι διαχειρίζομενοι τα κεφάλαια τους. Μέσω της χώρας μας οι συναλλαγές είναι φθηνότερες, η εξυπηρέτηση καλύτερη, οι παγκόσμιες πληροφορίες διαχέονται σε όλο τον κόσμο εύκολα, αμέσως και ταυτόχρονα.
ii) Το ίδιο μπορεί να γίνει και για συναλλαγές σε ομόλογα. Αγορές ή πωλήσεις μπορούν να γίνονται από ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ και μετά να παραδίδονται με αντικαταβολή στην ξένη τράπεζα θεματοφυλακής.
iii) Σε forex οι ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ συνεργάζονται με ξένες τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ, πραγματοποιούν αγορές και πωλήσεις με 1 pip spread έναντι των 10-20 pips που χρεώνονται συνήθως ακόμη και σε μεγάλες συναλλαγές του εξωτερικού. Γιατί δεν προτιμούν λοιπόν να γίνονται συναλλαγές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ με συνολικά μικρότερο κόστος, υπέρτερη ή τουλάχιστον ίδια διεθνή τεχνογνωσία και καλύτερη εξυπηρέτηση; Τα ίδια ισχύουν τέλος και για άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
Αν γίνουν τα παραπάνω η χώρα θα ωφεληθεί αφού θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας Ελλήνων στη χώρα τους, θα καταβάλλονται στα ταμεία ασφαλιστικές εισφορές, θα καταβάλλεται στο κράτος ΦΠΑ και φόροι.
Μπορούμε επίσης να στηρίξουμε την εγχώρια οικονομία μέσω συνεργασίας των ναυτιλιακών εταιριών με ασφαλιστικές ναυτιλιακές, μέσω ναυπηγοεπισκευαστικών εταιριών, εταιρειών τροφοδοσίας αλλά και μέσω εισαγωγής ναυτιλιακών εταιριών στο ελληνικό χρηματιστήριο έστω και με dual listing. Πρέπει όμως και η Κυβέρνηση να συντονίσει αυτές τις δραστηριότητες.
Οφείλει τέλος και το κράτος να βοηθήσει τον κλάδο ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω. Πρέπει να φτιάξουμε ειδικούς νόμους για την ναυτιλία, να δώσουμε απαλλαγές για το συνάλλαγμα το οποίο έρχεται στην Ελλάδα και κερδήθηκε στον ατλαντικό και στον ειρηνικό, να δώσουμε προνόμια για επενδύσεις σε ακίνητα και σε άλλες επενδύσεις στην χώρα από αυτό το συνάλλαγμα.
Να δώσουμε προνόμια για την ελληνική σημαία ώστε και ξένοι στόλοι να σηκώσουν στα πλοία τους Ελληνικές σημαίες και να προσλαμβάνουν Έλληνες ναυτικούς.
Πρέπει τέλος να στηρίξουμε τη ναυτιλία με αυτοτελές Υπουργείο Ναυτιλίας και να το ανακηρύξουμε ως το ποιο σημαντικό υπουργείο μας!
Πρέπει όμως και η ναυτιλία με τη σειρά της να στηρίξει οικονομικά όπου είναι εφικτό την ελληνική προστιθέμενη αξία που να παράγεται εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα. Οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και δουλεύουν για ξένα συμφέροντα, δεν καταναλώνουν τίποτα στην Ελλάδα.
Θεωρώ άδικη αυτή την “επίθεση” και πιστεύω πως αν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών είχαν στηρίξει με σωστό και σφαιρικό τρόπο τη ναυτιλία σήμερα θα είχαμε λιγότερα προβλήματα στο σύνολο της οικονομίας.
Αυτή είναι η πραγματική δύναμή μας. Δυστυχώς όμως, ορισμένοι από όσους κάθισαν στην καρέκλα του υπουργού Ναυτιλίας αρκέστηκαν στις δημόσιες σχέσεις με τον εφοπλιστικό κλάδο και καρπώθηκαν μόνο οι ίδιοι τα “οφέλη” από τη γνωριμία με τον κλάδο.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου υφυπουργού, κ. Άδωνι Γεωργιάδη, με αρμοδιότητα τη ναυτιλία είναι ιδιαιτέρως θετικά και γνωρίζω προσωπικά πως επιθυμεί να βοηθήσει τη χώρα μέσω της αξιοποίησης του μεγάλου αυτού κεφαλαίου που λέγεται ναυτιλία.
Σύμφωνα με εφοπλιστικούς κύκλους με τους οποίους ήρθα σε επαφή η Ελληνική Ναυτιλία έχει προσφέρει στο Ελληνικό κράτος 40 δισ. ευρώ από εισαγωγή συναλλάγματος την τελευταία δεκαετία, ποσό που ξεπέρασε κατά πολύ το τουριστικό συνάλλαγμα.
Επίσης 250 χιλιάδες Έλληνες δουλεύουν στην Ελληνική ναυτιλία. Τέλος τα δισεκατομμύρια δολαρίων που απέσπασε η Ελληνική Ναυτιλία από το παγκόσμιο εμπόριο μετατράπηκαν σε ευρώ ενισχύοντας το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Δεν υπάρχει ειδική μεταχείριση από το κράτος στην Ελληνική ναυτιλία. Αντιθέτως ενεργοποιήθηκαν καινούργιοι νόμοι, δυσμενείς, για τις επενδύσεις του ναυτιλιακού συναλλάγματος σε ακίνητα στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα αναφέρω πως μία ναυτιλιακή δεν επιτρέπεται να αποκτήσει άλλο ακίνητο πέραν από αυτό που στεγάζει τα γραφεία της εκτός εάν πληρώνει υπέρογκη φορολογία (15% ετησίως στη αξία του ακινήτου) που καθιστά την επένδυση ασύμφορη.
Μια ναυτιλιακή δεν χαίρει της αναπροσαρμογής της αξίας του ακινήτου της, όπως όλες οι ημεδαπές εταιρίες σε περίπτωση πώλησης του, για τον υπολογισμό του φόρου υπεραξίας, με αποτέλεσμα να πληρώσει σε μια τέτοια περίπτωση πολλαπλό φόρο από οποιονδήποτε άλλον στην Ελλάδα. Μία ναυτιλιακή εταιρία δεν μπορεί να αξιοποιήσει ένα ακίνητο της και να το νοικιάσει σε περίπτωση, π.χ. που θέλει να μετακομίσει σε άλλη περιοχή η και σε άλλο ακίνητο.
Τα ανωτέρω εμπόδια μειώνουν την ροή επενδύσεων ναυτιλιακού συναλλάγματος σε ακίνητα σε μία περίοδο που η χώρα έχει μεγάλη ανάγκη για επενδύσεις σε ακίνητα και όχι μόνο.
Σημειώστε πως η Ελληνική ναυτιλία έχει διαπρέψει χωρίς να έχει εθνικά φορτία ούτε κατάλληλη και επαρκή χρηματοδότηση από Ελληνικές τράπεζες. Τη χρηματοδότηση την αποκτούσε συνήθως με μεγάλο κόστος από Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες, τώρα τελευταία από κινέζικες για να χρηματοδοτήσουν τη ναυπηγική τους βιομηχανία.
Οι εφοπλιστές συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην συντήρηση των ναυτικών σχολών, συντελούν στο να διατηρείται η ναυτοσύνη και η τεχνογνωσία, προσφέρουν πολύ ικανοποιητικές αμοιβές χιλιάδων ευρώ στον Έλληνα ναυτικό, ενώ θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν πως ναυτιλία δεν είναι μόνο το χρηματικό κεφάλαιο. Είναι και οι άνθρωποι στη στεριά για παράδειγμα, η διοίκηση κτλ.
Πρέπει όμως και οι εφοπλιστές αφού συμβάλλουν με όλα τα παραπάνω στη χώρα και ουσιαστικά επιτελούν το πατριωτικό τους καθήκον να συμβάλλουν και με άλλους τρόπους που μάλιστα θα είναι και προς το συμφέρον τους.
Πιο συγκεκριμένα: α) πρέπει να δίνουν δουλειές σε δικηγορικά γραφεία εγκατεστημένα στην Ελλάδα, β) να δίνουν διαιτησίες στον Πειραιά και αντί στο Λονδίνο, το οποίο έχασε τη ναυτιλία, γ) να φτιάχνουν ελληνικές offshores αντί Marshall Island, BVI και άλλες αφού συμφωνήσουν προηγουμένως με το Υπουργείο τον τύπο που πρέπει να ψηφισθεί, δ) να δίνουν δουλειές σε ελληνικά λογιστικά γραφεία, ε) να χρησιμοποιούν τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ εγκατεστημένες στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα μπορούν να κάνουν συναλλαγές i) σε ξένες μετοχές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ, που συνδέονται με την πλατφόρμα XNET του ΧΑ και που λειτουργούν μέχρι το κλείσιμο του χρημ/ρίου της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια να παραδίδονται οι μετοχές στην τράπεζα θεματοφυλακής στην Ελβετία, ή αλλού εάν δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ελληνική Τράπεζα θεματοφυλακής.
Έτσι θα γλυτώνουν και δεν θα καταβάλουν το swiss stamp duty που είναι 0,15% για κάθε συναλλαγή. Αυτό μάλλον το αγνοούν οι διαχειρίζομενοι τα κεφάλαια τους. Μέσω της χώρας μας οι συναλλαγές είναι φθηνότερες, η εξυπηρέτηση καλύτερη, οι παγκόσμιες πληροφορίες διαχέονται σε όλο τον κόσμο εύκολα, αμέσως και ταυτόχρονα.
ii) Το ίδιο μπορεί να γίνει και για συναλλαγές σε ομόλογα. Αγορές ή πωλήσεις μπορούν να γίνονται από ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ και μετά να παραδίδονται με αντικαταβολή στην ξένη τράπεζα θεματοφυλακής.
iii) Σε forex οι ελληνικές ΑΧΕΠΕΥ συνεργάζονται με ξένες τράπεζες και ΑΧΕΠΕΥ, πραγματοποιούν αγορές και πωλήσεις με 1 pip spread έναντι των 10-20 pips που χρεώνονται συνήθως ακόμη και σε μεγάλες συναλλαγές του εξωτερικού. Γιατί δεν προτιμούν λοιπόν να γίνονται συναλλαγές μέσω ελληνικών ΑΧΕΠΕΥ με συνολικά μικρότερο κόστος, υπέρτερη ή τουλάχιστον ίδια διεθνή τεχνογνωσία και καλύτερη εξυπηρέτηση; Τα ίδια ισχύουν τέλος και για άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
Αν γίνουν τα παραπάνω η χώρα θα ωφεληθεί αφού θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας Ελλήνων στη χώρα τους, θα καταβάλλονται στα ταμεία ασφαλιστικές εισφορές, θα καταβάλλεται στο κράτος ΦΠΑ και φόροι.
Μπορούμε επίσης να στηρίξουμε την εγχώρια οικονομία μέσω συνεργασίας των ναυτιλιακών εταιριών με ασφαλιστικές ναυτιλιακές, μέσω ναυπηγοεπισκευαστικών εταιριών, εταιρειών τροφοδοσίας αλλά και μέσω εισαγωγής ναυτιλιακών εταιριών στο ελληνικό χρηματιστήριο έστω και με dual listing. Πρέπει όμως και η Κυβέρνηση να συντονίσει αυτές τις δραστηριότητες.
Οφείλει τέλος και το κράτος να βοηθήσει τον κλάδο ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω. Πρέπει να φτιάξουμε ειδικούς νόμους για την ναυτιλία, να δώσουμε απαλλαγές για το συνάλλαγμα το οποίο έρχεται στην Ελλάδα και κερδήθηκε στον ατλαντικό και στον ειρηνικό, να δώσουμε προνόμια για επενδύσεις σε ακίνητα και σε άλλες επενδύσεις στην χώρα από αυτό το συνάλλαγμα.
Να δώσουμε προνόμια για την ελληνική σημαία ώστε και ξένοι στόλοι να σηκώσουν στα πλοία τους Ελληνικές σημαίες και να προσλαμβάνουν Έλληνες ναυτικούς.
Πρέπει τέλος να στηρίξουμε τη ναυτιλία με αυτοτελές Υπουργείο Ναυτιλίας και να το ανακηρύξουμε ως το ποιο σημαντικό υπουργείο μας!
Πρέπει όμως και η ναυτιλία με τη σειρά της να στηρίξει οικονομικά όπου είναι εφικτό την ελληνική προστιθέμενη αξία που να παράγεται εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα. Οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και δουλεύουν για ξένα συμφέροντα, δεν καταναλώνουν τίποτα στην Ελλάδα.
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ «ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ»
Η διακοπή των συνομιλιών μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των πιστωτών αύξησε εκ νέου τις ανησυχίες των συμπολιτών μας. Όλο το τελευταίο διάστημα οι πολίτες έχουν δεχθεί μία νέα “επικοινωνιακή επίθεση” με την απειλή επιστροφής στη δραχμή να κρέμεται πάνω από τη χώρα σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές.
Ωστόσο, οι ανησυχίες αυτές δεν έχουν καμία βάση, καθώς η Ελλάδα μπορεί σε περίπτωση που οι πιστωτές δεν συμφωνήσουν σε εθελοντικό κούρεμα να προχωρήσει σε μη εθελοντικό και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου ύψους (ακόμα και πάνω από 70%). Θα τολμούσα να πω πως μία μη εθελοντική μείωση του χρέους στην παρούσα χρονική συγκυρία και με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα θα ήταν προτιμότερη και πιο συμφέρουσα για τη χώρα. Από τη μία το χρέος θα μειωνόταν περαιτέρω, άρα θα γινόταν και βιώσιμο και από την άλλη το επιτόκιο θα ήταν σημαντικά μικρότερο, επομένως και οι ανάγκες της χώρας για πληρωμή τόκων μικρότερες. Τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε θα μπορούσαν να διοχετευθούν στην αγορά και να φέρουν ανάπτυξη και άρα θέσεις εργασίας, έσοδα μέσω ΦΠΑ και ασφαλιστικών εισφορών κτλ.
Σε καμία περίπτωση πάντως η κατάρρευση των συνομιλιών δεν σημαίνει επιστροφή στη δραχμή. Οι επιλογές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι δύο και καμία δεν οδηγεί σε αλλαγή νομίσματος. Η πρώτη επιλογή είναι να επιτευχθεί συμφωνία και να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση. Αυτή η εξέλιξη θα έβαζε τέλος στις υπάρχουσες ανησυχίες, αλλά και πάλι ο αγώνας για μείωση του ελλείμματος θα συνεχιστεί. Η δεύτερη επιλογή είναι να μην υπάρξει συμφωνία και να προχωρήσει η Ελληνική κυβέρνηση σε μη εθελοντικό κούρεμα. Ένα “hard default” όπως λέγεται στην αγορά, που θα φέρει πολύ μεγαλύτερο κούρεμα και μικρό επιτόκιο για τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν. Θα ενεργοποιήσει από την άλλη τα CDS αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τη χώρα και κακώς έχει λάβει τέτοια διάσταση στα μέσα ενημέρωσης. Τα ασφάλιστρα κινδύνου δεν θα πληρωθούν από τη χώρα και άρα δεν υπάρχει λόγος να απασχολεί τους απλούς πολίτες αυτή η εξέλιξη. Ένα “hard default” θα μας βγάλει από την αγορά και για χρόνια δεν θα μπορούμε να δανειστούμε υποστηρίζουν κάποιοι. Ούτε αυτό είναι σίγουρο. Υπάρχουν σήμερα μεγάλοι επενδυτές που είναι έτοιμοι να αγοράσουν Ελλάδα, αρκεί να μπει ένα τέλος στο θέμα του χρέους, να δουν δηλαδή ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο και να μειωθεί επίσης ο συναλλαγματικός κίνδυνος. Η διαγραφή χρέους σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% καθιστά το χρέος βιώσιμο. Οι εταίροι μας θα συνεχίσουν να μας χρηματοδοτούν, γιατί και αυτοί πλέον έχουν βγάλει το “όπλο” που λέγεται μη εθελοντική αναδιάρθρωση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Άρα για τα επόμενα δύο χρόνια θα έχουμε το χρόνο να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, να μειώσουμε το έλλειμμα, να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και φυσικά να είμαστε εντός του ευρώ. Αν εκμεταλλευτούμε σωστά τις δυνατότητες που θα μας ανοιχθούν θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε κεφάλαια από το εξωτερικό. Αν όμως στα επόμενα δύο έως τρία χρόνια δεν πετύχουμε και συνεχίσουμε να έχουμε μεγάλα ελλείμματα, τεράστια έλλειψη ανταγωνιστικότητας και δεν έχουμε κάνει μόνοι μας την εσωτερική υποτίμηση τότε ίσως να αποφασίσουμε μόνοι μας την επιστροφή στη δραχμή, προκειμένου μέσα από την υποτίμηση και τη διολίσθηση να πετύχουμε αύξηση ανταγωνιστικότητας. Στο χέρι μας είναι να πετύχουμε θετικές, δημιουργικές, μεταβολές στην οικονομία και να παραμείνουμε στο ευρώ αλλά υπό καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση οι ανησυχίες για επιστροφή στη δραχμή λόγω μη επίτευξης συμφωνίας είναι αβάσιμες. Από την άλλη όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες, αν δεν γίνουν έγκαιρα οι απαραίτητες αλλαγές, εκεί μας οδηγεί το παρόν πολιτικό σύστημα με πλήθος στρεβλών καταστάσεων που διατηρούνται όπως μεταξύ των πολλών άλλων (α) τον τρόπο εκλογής βουλευτών και υπουργών, (β) με την διεξαγωγή εκλογών με υποψηφίους τους Υπουργούς και νυν Βουλευτές ή και κομματικούς αξιωματούχους να έχουν τεράστιο αριθμό «συμβούλων» που μισθοδοτεί το Δημόσιο ενώ ασχολούνται μόνο υπέρ υποψηφίων, για προσέλκυση ψήφων, με ρουσφέτια που προέρχονται από Δημόσιο χρήμα υπέρ των ψηφοφόρων που στη πράξη χρηματίζονται, ασκούντες εκτός των πολλών άλλων και αθέμιτο ανταγωνισμό στους άλλους νέους υποψηφίους, (γ) με το μη διαχωρισμό εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, καθώς και πολλών άλλων «ων ουκ έστι αριθμός».
Συμπλήρωση - Διευκρίνηση
Σε καμία περίπτωση στο άρθρο δεν προτείνεται ως λύση η επιστροφή στη δραχμή. Το άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στον “επικοινωνιακό πόλεμο” των τελευταίων ημερών που λέει ότι αν δεν υπογραφεί το εθελοντικό κούρεμα θα γυρίσουμε στη δραχμή. Στο άρθρο αναφέρεται επίσης ότι αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει θα γυρίσουμε στη δραχμή. Δεν θα είναι επιλογή ανάπτυξης. Θα είναι αναγκαστική επιλογή γιατί δεν θα υπάρχουν πλέον άλλες λύσεις.
Τα δύο σενάρια αυτά υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτά “παίζουν”.
Ωστόσο, βαθύτερο μη εθελοντικό κούρεμα θα σημάνει ότι τα νέα ομόλογα θα είναι στο ελληνικό δίκαιο και όχι στο αγγλικό, άρα αν πάμε στη δραχμή θα μετατραπούν και αυτά σε δραχμές, ακολουθώντας την όποια υποτίμηση και διολίσθηση. Σίγουρα η επιστροφή στη δραχμή θα μας γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω. Θα είναι όμως αναγκαστική επιλογή, αν ξαναλέω δεν κάνουμε αυτά που πρέπει.
Αυτό προσπαθώ με τα άρθρα μου να περάσω στους αναγνώστες. Γι΄ αυτό πρέπει να κοπούν οι σπατάλες και να περιοριστούν οι δαπάνες ώστε να μείνουμε στο ευρώ. Πρέπει όμως να γίνουν κι άλλα ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και να έρθει η ανάπτυξη. Όσο παραμένει ο νομισματικός κίνδυνος, όσο το χρέος μας δεν πείθει κανέναν ότι είναι βιώσιμο, δεν πρόκειται να επενδύσει κανείς σε αυτή τη χώρα. Αν όμως μέσω hard default τελειώσουμε με το θέμα αυτό και παράλληλα οι εταίροι μας συνεχίζουν να μας χρηματοδοτούν, τότε θα έρθουν επενδύσεις.
Θα συμφωνήσετε ότι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι παρά ευχάριστοι προκειμένου να βοηθήσουμε τη χώρα μας.
Συμπλήρωση - Διευκρίνηση
Σε καμία περίπτωση στο άρθρο δεν προτείνεται ως λύση η επιστροφή στη δραχμή. Το άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στον “επικοινωνιακό πόλεμο” των τελευταίων ημερών που λέει ότι αν δεν υπογραφεί το εθελοντικό κούρεμα θα γυρίσουμε στη δραχμή. Στο άρθρο αναφέρεται επίσης ότι αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει θα γυρίσουμε στη δραχμή. Δεν θα είναι επιλογή ανάπτυξης. Θα είναι αναγκαστική επιλογή γιατί δεν θα υπάρχουν πλέον άλλες λύσεις.
Τα δύο σενάρια αυτά υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτά “παίζουν”.
Ωστόσο, βαθύτερο μη εθελοντικό κούρεμα θα σημάνει ότι τα νέα ομόλογα θα είναι στο ελληνικό δίκαιο και όχι στο αγγλικό, άρα αν πάμε στη δραχμή θα μετατραπούν και αυτά σε δραχμές, ακολουθώντας την όποια υποτίμηση και διολίσθηση. Σίγουρα η επιστροφή στη δραχμή θα μας γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω. Θα είναι όμως αναγκαστική επιλογή, αν ξαναλέω δεν κάνουμε αυτά που πρέπει.
Αυτό προσπαθώ με τα άρθρα μου να περάσω στους αναγνώστες. Γι΄ αυτό πρέπει να κοπούν οι σπατάλες και να περιοριστούν οι δαπάνες ώστε να μείνουμε στο ευρώ. Πρέπει όμως να γίνουν κι άλλα ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και να έρθει η ανάπτυξη. Όσο παραμένει ο νομισματικός κίνδυνος, όσο το χρέος μας δεν πείθει κανέναν ότι είναι βιώσιμο, δεν πρόκειται να επενδύσει κανείς σε αυτή τη χώρα. Αν όμως μέσω hard default τελειώσουμε με το θέμα αυτό και παράλληλα οι εταίροι μας συνεχίζουν να μας χρηματοδοτούν, τότε θα έρθουν επενδύσεις.
Θα συμφωνήσετε ότι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι παρά ευχάριστοι προκειμένου να βοηθήσουμε τη χώρα μας.
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
Η Φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πρέπει να έχει τρεις υλοποιήσιμους στόχους
Η φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία πρέπει να γίνει με προσεκτικό τρόπο και στα πλαίσια της νομιμότητας και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η Κυβέρνηση να δείξει διαθέσεις εκδίκησης προς αυτούς που έχουν νόμιμα κεφάλαια στο εξωτερικό. Άλλωστε οι αυξήσεις στις καταθέσεις σε επίπεδο ομίλου ελληνικών Τραπεζών δείχνουν ότι μπορούν να επανέρχονται τα ρευστά διαθέσιμα με αλληλοκαταθέσεις των Τραπεζών πίσω στη χώρα μας. Ας μην ξεχνάμε πως δεν είναι όλες οι καταθέσεις στην Ελβετία παράνομες. Υπάρχουν πολύ περισσότερες καταθέσεις που δεν είναι αποτέλεσμα παράνομων πράξεων. Πάνω από όλα όμως πρέπει η φορολόγηση να έχει άμεσο αποτέλεσμα και να βελτιώσει τα ελληνικά φορολογικά έσοδα, αλλιώς θα πληρώσουν και πάλι οι γνωστοί, ήτοι οι αδύναμοι, που μέχρι σήμερα έχουν σηκώσει το βάρος της εξυγίανσης των δημοσιονομικών. Αυτός πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος της Κυβέρνησης. Τόσο η Μεγάλη Βρετανία όσο και η Γερμανία αφενός θα εισπράξουν μετά το 2013 αφετέρου έχουν άλλους νόμους από εμάς που μας δυσκολεύουν να επιτύχουμε το ίδιο κείμενο συμφωνίας. Γι΄ αυτό πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση στα πλαίσια της νομιμότητας και βάσει αυτής της διαπραγμάτευσης να δημιουργηθούν οι όροι βάσει των οποίων θα γίνει η φορολόγηση άμεσα, ώστε τα χρήματα να έλθουν μέσα στο 2012. Ας γνωρίζουν αυτοί που θα διαπραγματευτούν πως τα κεφάλαια μεταφέρονται εύκολα και δεν είναι μόνο η Ελβετία που προσφέρει ασφάλεια και εχεμύθεια στους έχοντες κεφάλαια. Είναι εύκολο για κάποιον να μεταφέρει τα χρήματά του από την Ελβετία στη Σιγκαπούρη για παράδειγμα ή ακόμα και στο Γιβραλτάρ ή στο Monaco, ή τα νησιά Cayman, ή στις Μπαχάμες ή στην Κύπρο ή στο Λουξεμβούργο.
Ο δεύτερος στόχος να είναι η ανάπτυξη της Ελλάδος σε Διεθνές Χρηματοοικονομικό Κέντρο με ελεύθερη επάνοδο των κεφαλαίων αλλά ταυτόχρονα μεγάλης ανάπτυξης αυτού του τομέα υπηρεσιών και ο τρίτος η απόδοση οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ας δούμε ποιες είναι σήμερα οι επικρατούσες απόψεις στην Ελλάδα & Ελβετία
α) Οι καταθέτες θα έχουν 3-4 μήνες προθεσμία για να αποφασίσουν αν θα δεχθούν ή όχι το φόρο ύψους 28% επί του κεφαλαίου. Ουσιαστικά πρόκειται για πολύ μεγάλο 'κούρεμα' 28% των καταθέσεων καθώς και της αξίας των τίτλων, δηλαδή του συνολικού ενεργητικού του τραπεζικού λογαριασμού. Αν για παράδειγμα ο καταθέτης ή καλύτερα ιδιοκτήτης του λογαριασμού επιλέξει το κούρεμα θα πάρει κάποιο έγγραφο όπου θα του αναγνωρίζεται το υπόλοιπο ποσό ως 'καθαρό', έναντι οποιασδήποτε αιτίας 'πόθεν έσχες' στο μέλλον έναντι της φορολογικής αρχής.
β) Ορισμένοι καταθέτες ενδέχεται να μην δεχθούν το κούρεμα, αλλά ταυτόχρονα να θέλουν να παραμείνουν σε ελβετική Τράπεζα ή να μη προλάβουν να μηδενίσουν και κλείσουν έγκαιρα τον λογαριασμό τους από ελλιπή ενημέρωση ή άλλο λόγο. Τότε η ελβετική κυβέρνηση θα δώσει όλα τα στοιχεία στην ελληνική εφορία και από εκεί θα ξεκινήσει ένας δικαστικός αγώνας εάν η συμφωνία δεν είναι 'εθελοντική'. Προτείνεται η 'εθελοντική συμφωνία' κατά τα πρότυπα του PSI με τις ενδιαφερόμενες ομάδες ώστε να υπάρξει άμεσα επιτυχές αποτέλεσμα.
γ) Οι καταθέτες προκειμένου να αποφύγουν τη φορολόγηση έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εκτός Ελβετίας πριν από την συγκεκριμένη ημερομηνία, αφού όμως κλείσουν τελείως τον λογαριασμό τους. Πως σκοπεύει να χειριστεί το θέμα η κυβέρνηση; Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν οι αρμόδιοι πως οι Έλληνες δεν έχουν στείλει τα χρήματά τους μόνο στην Ελβετία. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές επιλογές που έχουν όσοι θέλουν να μεταφέρουν εκτός Ελλάδος τα χρήματά τους. Επίσης όλοι οι λογαριασμοί δεν είναι μόνο σε πρόσωπα ή σε offshore εταιρίες. Είναι και σε trusts, foundations, funds κτλ που έχουν κάποια συγκεκριμένη νομική προστασία, τόσο αυτοτελώς όσο και από φορολογικές συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολόγησης που η Ελλάδα (ή ακόμη και η Ελβετία) έχει υπογράψει. Όταν δε τα ποσά είναι μεγάλα και το ελληνικό ενδιαφέρον για είσπραξη φόρων είναι μεγαλύτερο, παρουσιάζουν πραγματική κατά τα διεθνή πρότυπα του ΟΟΣΑ αλλοδαπή εγκατάσταση, καθότι εύκολα απορροφούν τα μεγάλα μεγέθη το πρόσθετο αυξημένο κόστος.
Σε κάθε περίπτωση φόρο 28% επί του κεφαλαίου στην Ελβετία δεν θα δεχθούν εύκολα υπό κανονικές συνθήκες να πληρώσουν όσοι Έλληνες έχουν εκεί τα χρήματά τους. Το ποσοστό είναι υπερβολικό. Ίσως δεχθούν όσοι για παράδειγμα έχουν λάβει μίζες ή αν γενικότερα τα χρήματά τους προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες. Αυτούς κανονικά πρέπει να τους αποκαλύψει η συμφωνία κατάλληλα επεκτεινόμενη και να φορολογηθούν βαρύτατα διότι υπέπεσαν σε ποινικά αδικήματα σε βάρος όλης της χώρας και των πολιτών της. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Τους γνωρίζει το υπουργείο Οικονομικών; Τι επιπτώσεις θα έχουν όσοι δεν πληρώσουν;
Οι εφοπλιστές αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες να φορολογηθούν με 10%. Αυτό το ύψος φόρου ίσως είναι πιο λογικό σε σύγκριση με το 28%, αλλά και πάλι ακριβό έναντι ενός αποδεκτού 5% - 7% σύμφωνα με βολιδοσκόπηση δεδομένου του νόμιμα και μάλιστα με συνταγματική πρόβλεψη αφορολόγητου μερίσματος και της νόμιμης απαλλαγής σύμφωνα με απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του 2006 από τόκους για τις ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες (και όχι για τις επενδυτικές τους εταιρίες) και των εναλλακτικών δυνατοτήτων. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει τις καταθέσεις του στην Ελβετία ή σε άλλες ξένες τράπεζες θα πρέπει κάθε χρόνο να καταβάλει το 10% των τόκων στην ελληνική εφορία. Το επιτόκιο εκεί είναι εξαιρετικά χαμηλό (περίπου ετησίως 1%), εκτός εάν κάποιος έχει ομόλογα με 4% - 7%, ή κάνει με κατάλληλους συμβούλους σε λίγες περιπτώσεις μόχλευση μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού με απόδοση 15% – 20%. Αν κάποιος καταθέτης έχει εκεί τα χρήματά του για 10 έτη για παράδειγμα ίσως έχει λάβει τόκους ύψους 1% ετησίως δηλαδή 10% έως 70% το πολύ συνολικά για όλα τα έτη. Επομένως δεν έχει πληρώσει φόρους στο κράτος που αντιστοιχούν στο 1% - 7% του κεφαλαίου του στην καλύτερη περίπτωση, ενώ του ζητείται πολύ περισσότερο. Επιπλέον οι ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες που έχουν τα μεγάλα ποσά στην Ελβετία (σε αναλογία περίπου 4:5) με απόφαση του νομικού συμβουλίου του κράτους του 2006 απαλλάσσονται του φόρου επί των τόκων, ενώ πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, έχουν χάσει από λανθασμένες επιλογές και λόγω της δυσμενούς πορείας των ελληνικών και διεθνών αγορών.
Είναι λογικό επομένως πως όσοι Έλληνες έχουν εκεί κεφάλαια δύσκολα θα δεχθούν το 10% και ακόμα πιο δύσκολα το 28%. Πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση να βρει τη χρυσή τομή ώστε να εισπράξει άμεσα χρήματα και να ενισχύσει τον κρατικό κορβανά και όχι να επιβάλει ένα παράλογα υψηλό φόρο που ίσως να έχει επικοινωνιακό κέρδος αλλά δεν θα φέρει χρήματα στα ταμεία του κράτους. Είναι καλύτερο να λάβεις το 10% από 1 δισ. ευρώ για παράδειγμα, παρά το 28% από 100 εκατ. ευρώ. Ορισμένα φυσικά πρόσωπα μάλιστα που έχουν προσωπικό λογαριασμό στην Ελβετία πληρώνουν φόρο επί τόκων 35% αντί του 10% προκειμένου να μην υποβάλλονται στην ταλαιπωρία να πηγαίνουν και να πληρώνουν στην ελληνική εφορία, δηλαδή πλήρωναν πολύ περισσότερα από το νόμιμο 10% επειδή βέβαια οι τόκοι ήταν ελάχιστοι.
Εκτιμώ πως μόνο μετά από διαπραγμάτευση, συμβουλές από ειδικούς, εκλογίκευση και ευρύτερη κατηγοριοποίηση ώστε ανά περίπτωση να υπάρξει διαφορετικό ποσοστό, θα υπάρξει εξαιρετικά θετικό αποτέλεσμα για τα δημόσια έσοδα. Μια δίκαιη κατηγοριοποίηση θα μπορούσε να είναι: α) ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες, β) επενδυτικές εταιρίες από ναυτιλιακό συνάλλαγμα, γ) επενδυτικές εταιρίες offshore με τόκους, δ) επενδυτικές εταιρίες με τόκους και μετοχές, ε) επενδυτικές εταιρίες με όλα τα προϊόντα, στ) φυσικά πρόσωπα με τόκους, ζ) φυσικά πρόσωπα με τόκους και μετοχές, η) φυσικά πρόσωπα με όλα τα προϊόντα, ι) μιζαδόρικα/παράνομα κεφάλαια.
Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν οι αρμόδιοι πως πολλοί καταθέτες μέσω επενδυτικών σχημάτων θα ξεφύγουν από τη φορολόγηση και πως όσοι έχουν ακόμη και offshore εταιρείες πάλι σύμφωνα με σοβαρούς νομικούς παράγοντες (μεταξύ αυτών και η Bakers & Mc Kenzie), δεν θα φορολογηθούν γιατί υπάρχει νομικό θέμα, αφού η Ελλάδα δεν έχει προσχωρήσει στις συμφωνίες για έλεγχο εταιριών ξένης νομοθεσίας. Η Ελλάδα δεν φορολογεί αυτόματα τον μέτοχο υπέρτατο δικαιούχο φυσικό πρόσωπο της offshore, όπως η Γερμανία ή η Μεγάλη Βρετανία αλλά μόνο όταν διανείμει μέρισμα. H offshore στο εξωτερικό είναι για το νομικό καθεστώς της Ελλάδας ξένη εταιρία. Ακόμη και εάν η απόφαση ΑΠ 2003 γίνει ευρύτερα δεκτή για offshore δεν θα αφορά offshore εξωτερικού που έχουν διευθυντές και management στο εξωτερικό όπως στην πράξη συμβαίνει με offshore σε ξένες Τράπεζες. Η απόφαση αυτή ΑΠ του 2003 αναφέρεται σε offshore που συστάθηκε στην Ελλάδα και έχει management, διευθυντές, Γ.Σ. και ενεργή δραστηριότητα στην Ελλάδα. Τι σκοπεύουν να κάνουν οι αρμόδιες αρχές; Ούτε οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν τις ίδιες φορολογικές υποχρεώσεις επίδειξης και φορολόγησης πλούτου με τους Γερμανούς ή Βρετανούς που υπέγραψαν τέτοιες συμφωνίες και αποδέχονται γι’ αυτό μεγάλα 'κουρέματα' και επιπλέον κερδίζουν από ποινικές παραγραφές, που δεν θα ισχύουν για Έλληνες.
Ένα άλλο θέμα είναι τι θα γίνει και με τους άλλους φόρους που υπάρχουν αλλά δεν εισπράττονται, όπως για παράδειγμα ο φόρος επί των πωλήσεων μετοχών εισηγμένων σε ξένα χρηματιστήρια. Αν κάποιος είναι κάτοικος Ελλάδος και πουλάει ξένες μετοχές που διαπραγματεύονται σε ξένα χρηματιστήρια πρέπει να πληρώνει ενδεχόμενο φόρο 0,20% επί της αξίας τους. Αν όμως κάνει αγοροπωλησίες από το εξωτερικό σε ξένες μετοχές δεν ελέγχεται και δεν πληρώνει. Βέβαια με μία διορθωτική δήλωση στις εφορίες το πρόβλημα εύκολα λύνεται. Για νομίσματα εκτός οργανωμένης αγοράς και structure προϊόντα πρέπει να πληρώνουν ενδεχόμενα φόρους 15% μόνο για κερδοφόρες συναλλαγές χωρίς συμψηφισμό ζημιών αλλά πάλι για γραφειοκρατικούς λόγους δεν πληρώνουν. Οι συναλλαγές εντός εταιρίας όπως είναι προφανές συμψηφίζονται. Το κράτος δεν μπορεί να εντοπίσει αυτές τις συναλλαγές σε ξένες Τράπεζες και να ζητήσει να του καταβληθούν οι φόροι που δεν έχουν πληρωθεί. Τι σκοπεύει να κάνει το κράτος; Θα τους διατηρήσει για να αναγκάζει και στο μέλλον Έλληνες να κάνουν συναλλαγές με ξένους προωθώντας ξένα οικονομικά συμφέροντα; Δεν θα πρέπει να απαλάσσονται όσοι κάνουν συναλλαγές με Τράπεζες & εταιρίες με ελληνική εγκατάσταση.
Τέλος, στο μέλλον τι φόροι θα υπάρχουν; Τι θα ισχύσει για τις επόμενες χρονιές στις καταθέσεις που βρίσκονται στην Ελβετία ή αλλού και δηλώνονται; Τι θα γίνει με το λεπτομερές περιουσιολόγιο; Με ενδεχόμενους εκβιασμούς ή απαγωγές μικρών παιδιών για λύτρα με γνώση των ρευστών από τις διαρροές επιόρκων που πάντα υπάρχουν υπηρεσιακών παραγόντων;
Προσωπικά πιστεύω πως με όλους αυτούς τους φόρους που έχουμε στη χώρα, αλλά δεν τους εισπράττει ποτέ το κράτος αφενός διώχνουμε κεφάλαια και αφετέρου δεν προσελκύουμε κεφάλαια που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Ελλάδα και να βοηθούν την οικονομία. Δημιουργούμε ανταγωνιστικό μειονέκτημα στις ελληνικές ως προς την εγκατάσταση τράπεζες και τις αμιγώς ελληνικές χρηματιστηριακές εταιρείες που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες του εξωτερικού, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας των φόρων αυτών. Ίσως αντί να 'κυνηγάμε' χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα τους έχοντες εισοδήματα Έλληνες και ξένους θα έπρεπε να τους παρέχουμε το περιβάλλον και τους ευνοϊκούς εκείνους νόμους (χωρίς δημοσιονομικό κόστος) ώστε να δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, να έχουν γραφείο και εγκατάσταση στη χώρα μας πάνω από 6 μήνες ετησίως και να εισπράττει το κράτος έσοδα από φόρους, ΦΠΑ και ασφαλιστικές εισφορές και οι πολίτες της χώρας αυτής να βρίσκουν ευκολότερα εργασία. Τα παραδείγματα των χωρών με λιγότερες δυνατότητες από εμάς που έχουν επιτύχει την ανάδειξη τους σε χρηματοοικονομικά κέντρα είναι πολλά. Εμείς έχουμε καλύτερες και περισσότερες προϋποθέσεις λόγω θέσης, πλούτου, πολιτισμού, τουρισμού, ναυτιλίας κτλ. Γιατί δεν τα αξιοποιούμε; Ας αναλογιστούμε ότι στη Σιγκαπούρη που είναι νησί έκτασης ίσης με τη Σάμο, μόνο οι δύο μεγαλύτερες ελβετικές Τράπεζες έχουν 8000 υπαλλήλους. Στο Γιβραλτάρ, βράχο με 30.000 κατοίκους, μόνο οι ξένες Τράπεζες έχουν τέσσερις χιλιάδες υπαλλήλους και πολλά άλλα. Στην Ελλάδα καμία από τις Τράπεζες αυτές δεν έχει εγκατάσταση.
Πρέπει να γίνει κατανοητό: Τα κεφάλαια μετακινούνται ευκολότερα από τα πλοία. Αφού δεν τολμούν και σωστά να φορολογήσουν τα πλοία, τολμούν οι ανόητοι να πιστεύουν ότι θα φορολογήσουν προϊόντα που διαπραγματεύονται σε ξένες ή ελληνικές Τράπεζες όλου του κόσμου ή ξένες ηλεκτρονικές πλατφόρμες; Έχουν την αφελή εντύπωση ότι τα κεφάλαια είναι όπως τα ακίνητα στην Ελλάδα; Αν επιχειρήσουν να τα υπερφορολογήσουν ξεφεύγουν. Μια φορά και από μια πλευρά πρέπει να φορολογούνται όπως συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενη, προοδευτική οικονομικά χώρα και όχι να επιχειρούνται πολλαπλές φορές φορολόγησης (προϊόντα, συν εταιρίες, συν εισφορές, συν ΦΠΑ, κλπ) όπως ανεπιτυχώς για χρόνια επιχειρούν χωρίς να βάλουν μυαλό και χωρίς να έχουν κανένα έσοδο.
Ας καταλάβουν ότι μπορούν να φορολογήσουν με απόλυτη επιτυχία εσόδων και ανάπτυξης τα κεφάλαια στην Ελλάδα μια φορά μόνο στα κέρδη των επιχειρήσεων και την είσπραξη ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων σε αυτές εάν με κατάλληλα κίνητρα και πλαίσιο, χωρίς δημοσιονομικό κόστος ή άλλη ελληνική οικονομική επιβάρυνση, θα αξιοποιήσουν τα Ελληνικά Χρηματιστήρια θα φέρουν Τράπεζες και funds στην Ελλάδα, επενδύσεις μέσω Ελλάδος, ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα, δουλειές, απασχόληση και ασφαλιστικές εισφορές.
Επιτέλους αναλαμβάνω προσωπικά να φέρω τουλάχιστον τις 3 μεγαλύτερες Τράπεζες της Ευρώπης εάν δημιουργηθούν και ψηφισθούν από τη Βουλή αυτά που προτείνουμε τόσο καιρό σαν ΣΜΕΧΑ δηλαδή οι κατάλληλες όπως ανωτέρω προϋποθέσεις με τουλάχιστον 500 θέσεις εργασίας σε 12 μήνες. Ας δοκιμάσουν οι πολιτικοί μας και οι επιλεγμένοι από αυτούς Κυβερνήτες, αφού δεν έχουν ικανότητες αγορών, ή επιχειρηματικότητος όπως οι ίδιοι ομολογούν επίσημα και στερούνται επίσης στοιχειώδους ευφυΐας και κοινωνικότητος να αναζητήσουν, να βρουν και να ακούσουν όλους αυτούς που έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία, θάρρος, διασυνδέσεις και πατριωτισμό να βοηθήσουν. Δεν θα χάσουν τίποτα. Μόνο θα κερδίσουν.
Ο δεύτερος στόχος να είναι η ανάπτυξη της Ελλάδος σε Διεθνές Χρηματοοικονομικό Κέντρο με ελεύθερη επάνοδο των κεφαλαίων αλλά ταυτόχρονα μεγάλης ανάπτυξης αυτού του τομέα υπηρεσιών και ο τρίτος η απόδοση οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ας δούμε ποιες είναι σήμερα οι επικρατούσες απόψεις στην Ελλάδα & Ελβετία
α) Οι καταθέτες θα έχουν 3-4 μήνες προθεσμία για να αποφασίσουν αν θα δεχθούν ή όχι το φόρο ύψους 28% επί του κεφαλαίου. Ουσιαστικά πρόκειται για πολύ μεγάλο 'κούρεμα' 28% των καταθέσεων καθώς και της αξίας των τίτλων, δηλαδή του συνολικού ενεργητικού του τραπεζικού λογαριασμού. Αν για παράδειγμα ο καταθέτης ή καλύτερα ιδιοκτήτης του λογαριασμού επιλέξει το κούρεμα θα πάρει κάποιο έγγραφο όπου θα του αναγνωρίζεται το υπόλοιπο ποσό ως 'καθαρό', έναντι οποιασδήποτε αιτίας 'πόθεν έσχες' στο μέλλον έναντι της φορολογικής αρχής.
β) Ορισμένοι καταθέτες ενδέχεται να μην δεχθούν το κούρεμα, αλλά ταυτόχρονα να θέλουν να παραμείνουν σε ελβετική Τράπεζα ή να μη προλάβουν να μηδενίσουν και κλείσουν έγκαιρα τον λογαριασμό τους από ελλιπή ενημέρωση ή άλλο λόγο. Τότε η ελβετική κυβέρνηση θα δώσει όλα τα στοιχεία στην ελληνική εφορία και από εκεί θα ξεκινήσει ένας δικαστικός αγώνας εάν η συμφωνία δεν είναι 'εθελοντική'. Προτείνεται η 'εθελοντική συμφωνία' κατά τα πρότυπα του PSI με τις ενδιαφερόμενες ομάδες ώστε να υπάρξει άμεσα επιτυχές αποτέλεσμα.
γ) Οι καταθέτες προκειμένου να αποφύγουν τη φορολόγηση έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εκτός Ελβετίας πριν από την συγκεκριμένη ημερομηνία, αφού όμως κλείσουν τελείως τον λογαριασμό τους. Πως σκοπεύει να χειριστεί το θέμα η κυβέρνηση; Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν οι αρμόδιοι πως οι Έλληνες δεν έχουν στείλει τα χρήματά τους μόνο στην Ελβετία. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές επιλογές που έχουν όσοι θέλουν να μεταφέρουν εκτός Ελλάδος τα χρήματά τους. Επίσης όλοι οι λογαριασμοί δεν είναι μόνο σε πρόσωπα ή σε offshore εταιρίες. Είναι και σε trusts, foundations, funds κτλ που έχουν κάποια συγκεκριμένη νομική προστασία, τόσο αυτοτελώς όσο και από φορολογικές συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολόγησης που η Ελλάδα (ή ακόμη και η Ελβετία) έχει υπογράψει. Όταν δε τα ποσά είναι μεγάλα και το ελληνικό ενδιαφέρον για είσπραξη φόρων είναι μεγαλύτερο, παρουσιάζουν πραγματική κατά τα διεθνή πρότυπα του ΟΟΣΑ αλλοδαπή εγκατάσταση, καθότι εύκολα απορροφούν τα μεγάλα μεγέθη το πρόσθετο αυξημένο κόστος.
Σε κάθε περίπτωση φόρο 28% επί του κεφαλαίου στην Ελβετία δεν θα δεχθούν εύκολα υπό κανονικές συνθήκες να πληρώσουν όσοι Έλληνες έχουν εκεί τα χρήματά τους. Το ποσοστό είναι υπερβολικό. Ίσως δεχθούν όσοι για παράδειγμα έχουν λάβει μίζες ή αν γενικότερα τα χρήματά τους προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες. Αυτούς κανονικά πρέπει να τους αποκαλύψει η συμφωνία κατάλληλα επεκτεινόμενη και να φορολογηθούν βαρύτατα διότι υπέπεσαν σε ποινικά αδικήματα σε βάρος όλης της χώρας και των πολιτών της. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Τους γνωρίζει το υπουργείο Οικονομικών; Τι επιπτώσεις θα έχουν όσοι δεν πληρώσουν;
Οι εφοπλιστές αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες να φορολογηθούν με 10%. Αυτό το ύψος φόρου ίσως είναι πιο λογικό σε σύγκριση με το 28%, αλλά και πάλι ακριβό έναντι ενός αποδεκτού 5% - 7% σύμφωνα με βολιδοσκόπηση δεδομένου του νόμιμα και μάλιστα με συνταγματική πρόβλεψη αφορολόγητου μερίσματος και της νόμιμης απαλλαγής σύμφωνα με απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του 2006 από τόκους για τις ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες (και όχι για τις επενδυτικές τους εταιρίες) και των εναλλακτικών δυνατοτήτων. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει τις καταθέσεις του στην Ελβετία ή σε άλλες ξένες τράπεζες θα πρέπει κάθε χρόνο να καταβάλει το 10% των τόκων στην ελληνική εφορία. Το επιτόκιο εκεί είναι εξαιρετικά χαμηλό (περίπου ετησίως 1%), εκτός εάν κάποιος έχει ομόλογα με 4% - 7%, ή κάνει με κατάλληλους συμβούλους σε λίγες περιπτώσεις μόχλευση μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού με απόδοση 15% – 20%. Αν κάποιος καταθέτης έχει εκεί τα χρήματά του για 10 έτη για παράδειγμα ίσως έχει λάβει τόκους ύψους 1% ετησίως δηλαδή 10% έως 70% το πολύ συνολικά για όλα τα έτη. Επομένως δεν έχει πληρώσει φόρους στο κράτος που αντιστοιχούν στο 1% - 7% του κεφαλαίου του στην καλύτερη περίπτωση, ενώ του ζητείται πολύ περισσότερο. Επιπλέον οι ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες που έχουν τα μεγάλα ποσά στην Ελβετία (σε αναλογία περίπου 4:5) με απόφαση του νομικού συμβουλίου του κράτους του 2006 απαλλάσσονται του φόρου επί των τόκων, ενώ πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, έχουν χάσει από λανθασμένες επιλογές και λόγω της δυσμενούς πορείας των ελληνικών και διεθνών αγορών.
Είναι λογικό επομένως πως όσοι Έλληνες έχουν εκεί κεφάλαια δύσκολα θα δεχθούν το 10% και ακόμα πιο δύσκολα το 28%. Πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση να βρει τη χρυσή τομή ώστε να εισπράξει άμεσα χρήματα και να ενισχύσει τον κρατικό κορβανά και όχι να επιβάλει ένα παράλογα υψηλό φόρο που ίσως να έχει επικοινωνιακό κέρδος αλλά δεν θα φέρει χρήματα στα ταμεία του κράτους. Είναι καλύτερο να λάβεις το 10% από 1 δισ. ευρώ για παράδειγμα, παρά το 28% από 100 εκατ. ευρώ. Ορισμένα φυσικά πρόσωπα μάλιστα που έχουν προσωπικό λογαριασμό στην Ελβετία πληρώνουν φόρο επί τόκων 35% αντί του 10% προκειμένου να μην υποβάλλονται στην ταλαιπωρία να πηγαίνουν και να πληρώνουν στην ελληνική εφορία, δηλαδή πλήρωναν πολύ περισσότερα από το νόμιμο 10% επειδή βέβαια οι τόκοι ήταν ελάχιστοι.
Εκτιμώ πως μόνο μετά από διαπραγμάτευση, συμβουλές από ειδικούς, εκλογίκευση και ευρύτερη κατηγοριοποίηση ώστε ανά περίπτωση να υπάρξει διαφορετικό ποσοστό, θα υπάρξει εξαιρετικά θετικό αποτέλεσμα για τα δημόσια έσοδα. Μια δίκαιη κατηγοριοποίηση θα μπορούσε να είναι: α) ενεργές ναυτιλιακές εταιρίες, β) επενδυτικές εταιρίες από ναυτιλιακό συνάλλαγμα, γ) επενδυτικές εταιρίες offshore με τόκους, δ) επενδυτικές εταιρίες με τόκους και μετοχές, ε) επενδυτικές εταιρίες με όλα τα προϊόντα, στ) φυσικά πρόσωπα με τόκους, ζ) φυσικά πρόσωπα με τόκους και μετοχές, η) φυσικά πρόσωπα με όλα τα προϊόντα, ι) μιζαδόρικα/παράνομα κεφάλαια.
Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν οι αρμόδιοι πως πολλοί καταθέτες μέσω επενδυτικών σχημάτων θα ξεφύγουν από τη φορολόγηση και πως όσοι έχουν ακόμη και offshore εταιρείες πάλι σύμφωνα με σοβαρούς νομικούς παράγοντες (μεταξύ αυτών και η Bakers & Mc Kenzie), δεν θα φορολογηθούν γιατί υπάρχει νομικό θέμα, αφού η Ελλάδα δεν έχει προσχωρήσει στις συμφωνίες για έλεγχο εταιριών ξένης νομοθεσίας. Η Ελλάδα δεν φορολογεί αυτόματα τον μέτοχο υπέρτατο δικαιούχο φυσικό πρόσωπο της offshore, όπως η Γερμανία ή η Μεγάλη Βρετανία αλλά μόνο όταν διανείμει μέρισμα. H offshore στο εξωτερικό είναι για το νομικό καθεστώς της Ελλάδας ξένη εταιρία. Ακόμη και εάν η απόφαση ΑΠ 2003 γίνει ευρύτερα δεκτή για offshore δεν θα αφορά offshore εξωτερικού που έχουν διευθυντές και management στο εξωτερικό όπως στην πράξη συμβαίνει με offshore σε ξένες Τράπεζες. Η απόφαση αυτή ΑΠ του 2003 αναφέρεται σε offshore που συστάθηκε στην Ελλάδα και έχει management, διευθυντές, Γ.Σ. και ενεργή δραστηριότητα στην Ελλάδα. Τι σκοπεύουν να κάνουν οι αρμόδιες αρχές; Ούτε οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν τις ίδιες φορολογικές υποχρεώσεις επίδειξης και φορολόγησης πλούτου με τους Γερμανούς ή Βρετανούς που υπέγραψαν τέτοιες συμφωνίες και αποδέχονται γι’ αυτό μεγάλα 'κουρέματα' και επιπλέον κερδίζουν από ποινικές παραγραφές, που δεν θα ισχύουν για Έλληνες.
Ένα άλλο θέμα είναι τι θα γίνει και με τους άλλους φόρους που υπάρχουν αλλά δεν εισπράττονται, όπως για παράδειγμα ο φόρος επί των πωλήσεων μετοχών εισηγμένων σε ξένα χρηματιστήρια. Αν κάποιος είναι κάτοικος Ελλάδος και πουλάει ξένες μετοχές που διαπραγματεύονται σε ξένα χρηματιστήρια πρέπει να πληρώνει ενδεχόμενο φόρο 0,20% επί της αξίας τους. Αν όμως κάνει αγοροπωλησίες από το εξωτερικό σε ξένες μετοχές δεν ελέγχεται και δεν πληρώνει. Βέβαια με μία διορθωτική δήλωση στις εφορίες το πρόβλημα εύκολα λύνεται. Για νομίσματα εκτός οργανωμένης αγοράς και structure προϊόντα πρέπει να πληρώνουν ενδεχόμενα φόρους 15% μόνο για κερδοφόρες συναλλαγές χωρίς συμψηφισμό ζημιών αλλά πάλι για γραφειοκρατικούς λόγους δεν πληρώνουν. Οι συναλλαγές εντός εταιρίας όπως είναι προφανές συμψηφίζονται. Το κράτος δεν μπορεί να εντοπίσει αυτές τις συναλλαγές σε ξένες Τράπεζες και να ζητήσει να του καταβληθούν οι φόροι που δεν έχουν πληρωθεί. Τι σκοπεύει να κάνει το κράτος; Θα τους διατηρήσει για να αναγκάζει και στο μέλλον Έλληνες να κάνουν συναλλαγές με ξένους προωθώντας ξένα οικονομικά συμφέροντα; Δεν θα πρέπει να απαλάσσονται όσοι κάνουν συναλλαγές με Τράπεζες & εταιρίες με ελληνική εγκατάσταση.
Τέλος, στο μέλλον τι φόροι θα υπάρχουν; Τι θα ισχύσει για τις επόμενες χρονιές στις καταθέσεις που βρίσκονται στην Ελβετία ή αλλού και δηλώνονται; Τι θα γίνει με το λεπτομερές περιουσιολόγιο; Με ενδεχόμενους εκβιασμούς ή απαγωγές μικρών παιδιών για λύτρα με γνώση των ρευστών από τις διαρροές επιόρκων που πάντα υπάρχουν υπηρεσιακών παραγόντων;
Προσωπικά πιστεύω πως με όλους αυτούς τους φόρους που έχουμε στη χώρα, αλλά δεν τους εισπράττει ποτέ το κράτος αφενός διώχνουμε κεφάλαια και αφετέρου δεν προσελκύουμε κεφάλαια που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Ελλάδα και να βοηθούν την οικονομία. Δημιουργούμε ανταγωνιστικό μειονέκτημα στις ελληνικές ως προς την εγκατάσταση τράπεζες και τις αμιγώς ελληνικές χρηματιστηριακές εταιρείες που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες του εξωτερικού, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας των φόρων αυτών. Ίσως αντί να 'κυνηγάμε' χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα τους έχοντες εισοδήματα Έλληνες και ξένους θα έπρεπε να τους παρέχουμε το περιβάλλον και τους ευνοϊκούς εκείνους νόμους (χωρίς δημοσιονομικό κόστος) ώστε να δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, να έχουν γραφείο και εγκατάσταση στη χώρα μας πάνω από 6 μήνες ετησίως και να εισπράττει το κράτος έσοδα από φόρους, ΦΠΑ και ασφαλιστικές εισφορές και οι πολίτες της χώρας αυτής να βρίσκουν ευκολότερα εργασία. Τα παραδείγματα των χωρών με λιγότερες δυνατότητες από εμάς που έχουν επιτύχει την ανάδειξη τους σε χρηματοοικονομικά κέντρα είναι πολλά. Εμείς έχουμε καλύτερες και περισσότερες προϋποθέσεις λόγω θέσης, πλούτου, πολιτισμού, τουρισμού, ναυτιλίας κτλ. Γιατί δεν τα αξιοποιούμε; Ας αναλογιστούμε ότι στη Σιγκαπούρη που είναι νησί έκτασης ίσης με τη Σάμο, μόνο οι δύο μεγαλύτερες ελβετικές Τράπεζες έχουν 8000 υπαλλήλους. Στο Γιβραλτάρ, βράχο με 30.000 κατοίκους, μόνο οι ξένες Τράπεζες έχουν τέσσερις χιλιάδες υπαλλήλους και πολλά άλλα. Στην Ελλάδα καμία από τις Τράπεζες αυτές δεν έχει εγκατάσταση.
Πρέπει να γίνει κατανοητό: Τα κεφάλαια μετακινούνται ευκολότερα από τα πλοία. Αφού δεν τολμούν και σωστά να φορολογήσουν τα πλοία, τολμούν οι ανόητοι να πιστεύουν ότι θα φορολογήσουν προϊόντα που διαπραγματεύονται σε ξένες ή ελληνικές Τράπεζες όλου του κόσμου ή ξένες ηλεκτρονικές πλατφόρμες; Έχουν την αφελή εντύπωση ότι τα κεφάλαια είναι όπως τα ακίνητα στην Ελλάδα; Αν επιχειρήσουν να τα υπερφορολογήσουν ξεφεύγουν. Μια φορά και από μια πλευρά πρέπει να φορολογούνται όπως συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενη, προοδευτική οικονομικά χώρα και όχι να επιχειρούνται πολλαπλές φορές φορολόγησης (προϊόντα, συν εταιρίες, συν εισφορές, συν ΦΠΑ, κλπ) όπως ανεπιτυχώς για χρόνια επιχειρούν χωρίς να βάλουν μυαλό και χωρίς να έχουν κανένα έσοδο.
Ας καταλάβουν ότι μπορούν να φορολογήσουν με απόλυτη επιτυχία εσόδων και ανάπτυξης τα κεφάλαια στην Ελλάδα μια φορά μόνο στα κέρδη των επιχειρήσεων και την είσπραξη ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων σε αυτές εάν με κατάλληλα κίνητρα και πλαίσιο, χωρίς δημοσιονομικό κόστος ή άλλη ελληνική οικονομική επιβάρυνση, θα αξιοποιήσουν τα Ελληνικά Χρηματιστήρια θα φέρουν Τράπεζες και funds στην Ελλάδα, επενδύσεις μέσω Ελλάδος, ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα, δουλειές, απασχόληση και ασφαλιστικές εισφορές.
Επιτέλους αναλαμβάνω προσωπικά να φέρω τουλάχιστον τις 3 μεγαλύτερες Τράπεζες της Ευρώπης εάν δημιουργηθούν και ψηφισθούν από τη Βουλή αυτά που προτείνουμε τόσο καιρό σαν ΣΜΕΧΑ δηλαδή οι κατάλληλες όπως ανωτέρω προϋποθέσεις με τουλάχιστον 500 θέσεις εργασίας σε 12 μήνες. Ας δοκιμάσουν οι πολιτικοί μας και οι επιλεγμένοι από αυτούς Κυβερνήτες, αφού δεν έχουν ικανότητες αγορών, ή επιχειρηματικότητος όπως οι ίδιοι ομολογούν επίσημα και στερούνται επίσης στοιχειώδους ευφυΐας και κοινωνικότητος να αναζητήσουν, να βρουν και να ακούσουν όλους αυτούς που έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία, θάρρος, διασυνδέσεις και πατριωτισμό να βοηθήσουν. Δεν θα χάσουν τίποτα. Μόνο θα κερδίσουν.
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012
Πρέπει να λογοδοτήσουν για τη διατήρηση απαράδεκτων αντιαναπτυξιακών φόρων με αντεθνικές συνέπειες
Την ώρα που η Κυβέρνηση προσπαθεί να επανεκκινήσει την οικονομία, να αυξήσει τα έσοδα και απευθύνει έκκληση για επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες προκειμένου να στηριχθεί η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος, ανόητοι, αντιαναπτυξιακοί και άδικοι νόμοι εξακολουθούν να ισχύουν, διώχνοντας τους επενδυτές και τους καταθέτες αλλά και χωρίς να φέρνουν έσοδα στη χώρα ή στις τράπεζες την απαιτούμενη ρευστότητα. Αντίθετα οι φόροι αυτοί έχουν αντεθνικές συνέπειες. Οι αρμόδιες αρχές δεν ελέγχουν τις συναλλαγές για τις οποίες υπάρχει θεωρητική φορολογική υποχρέωση από εταιρίες και κατοίκους Ελλάδος γιατί είναι αδύνατον να γίνει αυτός ο έλεγχος με αποτέλεσμα να μην αποδίδονται οι φόροι στο ελληνικό δημόσιο σε μία περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για τη χώρα. Την ίδια ώρα λόγω της ύπαρξης των ξεχασμένων αυτών φορολογικών διατάξεων οι Ελληνικές χρηματιστηριακές και Ελληνικές τράπεζες έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα, αφού οι πελάτες τους αποδίδουν αυτούς τους φόρους σε αντίθεση με τους πελάτες ξένων τραπεζών και ΑΧΕΠΕΥ που δεν αποδίδουν τους φόρους.
Όπως φαίνεται οι εκάστοτε υπουργοί Οικονομικών έχουν αποφασίσει διαχρονικά να μην εισπράττουν τους φόρους, αλλά και παράλληλα να τους διατηρούν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν έσοδα, να μην δημιουργούνται θέσεις εργασίας στις Τράπεζες, τραπεζικές ή/και ανεξάρτητες χρηματιστηριακές εταιρείες με εγκατάσταση στην Ελλάδα να μην έρχονται ξένες τράπεζες, να μην αναπτύσσεται η οικονομία αλλά και να ωθούν τους επενδυτές να συνεργάζονται με ξένες χρηματιστηριακές και τράπεζες του εξωτερικού που είναι εγκατεστημένες εκτός Ελλάδος. Η συμπεριφορά αυτή μόνο ανόητη και αντεθνική από πολιτικής πλευράς μπορεί να χαρακτηριστεί. Όσοι υπουργοί έχουν δεχθεί αυτούς τους ξεχασμένους φόρους και δεν τους έχουν καταργήσει θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί τους διατήρησαν και τι έκαναν προκειμένου να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα από αυτή την αιτία. Ειδικά ο σημερινός Πρωθυπουργός αλλά και ο Υπουργός Οικονομικών που γνωρίζουν την κατάσταση της οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος θα πρέπει να επιληφθούν του θέματος και να ενεργήσουν άμεσα ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση της οικονομίας και η θέση των ελληνικών χρηματιστηριακών εταιρειών έναντι των ξένων που είναι πιο ανταγωνιστικές μόνο λόγω της ύπαρξης ανόητων φόρων, που επιβαρύνουν τις εντόπιες: Οι αρμόδιοι Υπουργοί ενώ θεωρούν το αίτημα δίκαιο αδρανούν για άγνωστους λόγους να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους και να προβούν σε κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις.
Ειδικότερα:
1) Για τα ομόλογα και τις καταθέσεις υπάρχει φόρος 10% επί του τόκου. Είναι λογικός και πρέπει όλοι χωρίς εξαιρέσεις να τον καταβάλλουν.
2) Για τις μετοχές υπάρχει ενδεχόμενος φόρος 0,20% στην αξία των πωλήσεων. Όταν οι μετοχές όμως διαπραγματεύονται σε ξένα χρηματιστήρια και οι αγοροπωλησίες γίνονται με ξένες χρηματιστηριακές εταιρείες ή μέσω ξένων επενδυτικών σχημάτων εκτός Ελλάδος, δεν καταβάλλεται αυτός ο φόρος. Πρέπει να αποφασισθεί, να καταργηθεί αυτός ο φόρος επί των πωλήσεων τουλάχιστον για όσους κάνουν συναλλαγή σε ξένες μετοχές μέσω όμως Ελληνικών χρηματιστηριακών εταιριών.
3) Για τα νομίσματα (FOREX), δηλαδή διατραπεζικά εκτός οργανωμένων αγορών καθώς και για δομημένα προϊόντα υπάρχει ενδεχόμενος φόρος 15% μόνο επί των κερδοφόρων πράξεων. Αν όμως υπάρχουν ζημιές αυτές δεν υπολογίζονται!! Όσοι κάνουν απ’ ευθείας συναλλαγές με ξένες τράπεζες και ξένες χρηματιστηριακές εταιρίες ή μέσω ξένων επενδυτικών σχημάτων δεν πληρώνουν αυτούς τους φόρους γιατί δεν μπορεί να ελεχθεί. Να υπάρξει κατάλληλη ρύθμιση δηλαδή να μη πληρώνουν φόρους όσοι χρησιμοποιούν Ελληνικές εταιρίες αντί στην πράξη να συμβαίνει το αντίθετο.
4) Για ίδρυση ΑΕΔΑΚ απαιτούνται στο Λουξεμβούργο κεφάλαια ύψους 125 χιλιάδων ευρώ. Στην Ελλάδα ο νόμος προβλέπει ουσιαστικά κεφάλαια ύψους 9 εκατ. ευρώ. Αποτέλεσμα είναι οι ΑΕΔΑΚ ακόμη και από Έλληνες να δημιουργούνται στο Λουξεμβούργο, ή Μάλτα, ή Κύπρο.
5) Όποιος Έλληνας θέλει να κάνει μόχλευση δηλαδή να αγοράσει με margin ξένες μετοχές ή/και ξένα ομόλογα πρέπει να συναλλαγεί με ξένες Τράπεζες ή ξένες Χρηματιστηριακές Εταιρίες γιατί οι αρμόδιες Ελληνικές Αρχές δεν έχουν περιλάβει στις αποφάσεις περί margin ξένους τίτλους.
Αποτέλεσμα των παραπάνω ανόητων, αντιαναπτυξιακών φόρων είναι όλοι να κάνουν συναλλαγές σε ξένες μετοχές, FOREX, structured προϊόντα με ξένες χρηματιστηριακές και ξένες Τράπεζες. Οι ελληνικές χρηματιστηριακές δεν είναι ανταγωνιστικές με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αυξήσουν το τζίρο τους, εξέλιξη που θα αύξανε και τα δημόσια έσοδα, την απασχόληση και την ελληνική τραπεζική ρευστότητα. Η χώρα στερείται ανάπτυξης, δεν εισπράττονται φόροι και δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας και οι ξένοι επενδυτικοί όμιλοι δεν έρχονται να εγκατασταθούν στη χώρα.
Θα έπρεπε για αναπτυξιακούς εγχώριους λόγους να απαλλάσσονται όσοι κάνουν συναλλαγές με ελληνικές χρηματιστηριακές και ελληνικές Τράπεζες ή γενικότερα με εταιρείες εγκατεστημένες στην Ελλάδα. Αλλιώς ας μας πουν οι αρμόδιες υπηρεσίες πόσα έσοδα έχουν εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια από αυτούς τους φόρους; Η απάντηση είναι ΤΙΠΟΤΑ.
Σήμερα εταιρείες του εξωτερικού που έχουν έρθει στην Ελλάδα εξετάζουν την μετεγκατάστασή τους στην Κύπρο και σε άλλες χώρες προκειμένου οι πελάτες τους να αποφύγουν την απαράδεκτη αυτή φορολογία. Νέο πλήγμα δηλαδή και στα φορολογικά έσοδα και στην απασχόληση.
Ποιες είναι οι προθέσεις των αρμόδιων υπουργών για όλους αυτούς τους νόμους;
Ας μας πει το Υπουργείο αν εισπράττει τόσα χρόνια φόρους από πωλήσεις ξένων μετοχών, FOREX και structured products και τι ποσό είναι αυτό;
Οφείλει η Κυβέρνηση να τροποποιήσει άμεσα το νομοθετικό πλαίσιο ώστε όσοι συναλλάσσονται με ελληνικές χρηματιστηριακές και τράπεζες, ή γενικότερα με εταιρείες που έχουν εγκατάσταση στην Ελλάδα να απαλλάσσονται από τους φόρους αυτούς. Αυτό είναι σοβαρό και νόμιμο κίνητρο Ελληνικής προστιθέμενης αξίας.
Το αποτέλεσμα θα είναι να παρατηρηθούν εγκαταστάσεις ξένων Τραπεζών στην Ελλάδα για να διατηρήσουν το εκλεκτό πελατολόγιο τους που ήδη έχουν προσθέτοντας στα επι μέρους προϊόντα τους και δάνεια σε ελληνικές επιχειρήσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα και οι Ελληνικές επιχειρήσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
