Η κυνική παραδοχή κορυφαίων βουλευτών και υπουργών ότι δεν διάβασαν ή απλά ότι έριξαν μια ματιά στο μνημόνιο, πριν το ψηφίσουν “πάγωσε” τον ελληνικό λαό, ο οποίος τώρα συνειδητοποιεί ότι αυτοί που έχουν εκλεγεί με τη δική του ψήφο δεν παίρνουν και τόσο σοβαρά το έργο που τους έχει ανατεθεί. Προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη. Το έχω επισημάνει και καταγγείλει στο παρελθόν.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα αυτή, γιατί οι βουλευτές δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη και θα μειώσουν τις δαπάνες, γιατί οι βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί (διορισμένοι “κηπουροί” ή μη) δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι και άρα δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν διότι δεν γνωρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομε σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι το καταψήφισαν και επιχειρηματολόγησαν για τη στάση τους, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας καθώς και ο αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Φώτης Κουβέλης.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που για πολλούς γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα και χωρίς συγκεκριμένη θέση και άποψη. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του “κομματικού σωλήνα” το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση “αιτημάτων” των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που αποτυπώνουν αυτά που γράφω. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου, είτε γιατί αμέλησαν οι βουλευτές να τους το αναθέσουν, είτε γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Οπότε γεννάται το ερώτημα τι σόι επιστημονικοί συνεργάτες είναι αυτοί; Τα χρήματα πάνε χαράμι; Ακόμη όμως και να το διάβασαν είχαν την επιστημοσύνη και την τεχνογνωσία να το καταλάβουν; Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες.
Γιατί λοιπόν αποτέλεσε έκπληξη η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν ή μήπως είναι πολλοί ακόμα; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και από εργασία; Αν είχαν άξια και ικανά στελέχη θα μπορούσαν να τους είχαν αναθέσει την ανάγνωση του μνημονίου και σε συνεργασία μαζί τους θα έβρισκαν τα θετικά και τα αρνητικά. Αν είχαν δουλέψει στον χρηματοοικονομικό κλάδο θα γνώριζαν περισσότερα και αυτά που θα διάβαζαν θα ήταν κατανοητά και όχι “κινέζικα”. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν συμβουλές από ειδικούς και πιστοποιημένους πολίτες της χώρας, στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, οι οποίοι με χαρά θα βοηθούσαν την πατρίδα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έκαναν. Αυτό που έκαναν ήταν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και παράλληλα να επιβιώσουν και οι πολίτες της. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και να τους στηρίξει.
Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί δεν λειτουργεί τίποτα στη χώρα αυτή, γιατί οι βουλευτές δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη και θα μειώσουν τις δαπάνες, γιατί οι βουλευτές και δυστυχώς και υπουργοί (διορισμένοι “κηπουροί” ή μη) δεν έχουν έξυπνες και δημιουργικές ιδέες που να προσφέρουν στην χώρα προστιθέμενη αξία θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι δεν έχουν δουλέψει ποτέ οι περισσότεροι και άρα δεν έχουν τεχνογνωσία και πείρα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν διότι δεν γνωρίζουν τις σύγχρονες ανάγκες που έχει επιβάλει η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας. Φυσικά και δεν αναφέρομε σε όλους τους βουλευτές, αφού κάποιοι το καταψήφισαν και επιχειρηματολόγησαν για τη στάση τους, όπως για παράδειγμα ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, ή ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας καθώς και ο αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Φώτης Κουβέλης.
Ο βουλευτής μέχρι πρόσφατα ήταν αυτός που για πολλούς γυρνούσε από καφενείο σε καφενείο, από χωριό σε χωριό, πήγαινε σε γάμους, κηδείες και μνημόσυνα, αγκάλιαζε και χαιρετούσε τους πάντες, μιλούσε επί παντός επιστητού, αλλά πάντα πολιτικά, ήτοι γενικόλογα και χωρίς συγκεκριμένη θέση και άποψη. Αυτοί οι πολιτικοί έχουν στρατιές από συμβούλους, οι οποίοι προφανώς επειδή είναι παιδιά του “κομματικού σωλήνα” το έργο τους περιορίζεται στη συγκέντρωση “αιτημάτων” των ψηφοφόρων και σε κάποιες προσωπικές δουλειές του βουλευτή. Κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί φωτορεπορτάζ στις εφημερίδες που αποτυπώνουν αυτά που γράφω. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται δυστυχώς ότι οι δύο επιστημονικοί συνεργάτες που διορίζει και πληρώνει η Βουλή, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες σε κάθε βουλευτή δεν χρησιμοποιούνται ούτε για την ανάγνωση του μνημονίου, είτε γιατί αμέλησαν οι βουλευτές να τους το αναθέσουν, είτε γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν. Οπότε γεννάται το ερώτημα τι σόι επιστημονικοί συνεργάτες είναι αυτοί; Τα χρήματα πάνε χαράμι; Ακόμη όμως και να το διάβασαν είχαν την επιστημοσύνη και την τεχνογνωσία να το καταλάβουν; Πάλι δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους βουλευτές, γιατί κάποιοι επιχειρηματολόγησαν δείχνοντας ότι γνωρίζουν λεπτομέρειες.
Γιατί λοιπόν αποτέλεσε έκπληξη η δήλωση ότι δεν διάβασαν το μνημόνιο; Πιστεύετε ότι μόνο αυτοί οι οποίοι έκαναν τις σχετικές δηλώσεις δεν το διάβασαν ή μήπως είναι πολλοί ακόμα; Τι θα γινόταν όμως αν οι βουλευτές είχαν δίπλα τους άξια στελέχη ή είχαν οι ίδιοι γνώσεις και τεχνογνωσία αποκτημένες από σπουδές και από εργασία; Αν είχαν άξια και ικανά στελέχη θα μπορούσαν να τους είχαν αναθέσει την ανάγνωση του μνημονίου και σε συνεργασία μαζί τους θα έβρισκαν τα θετικά και τα αρνητικά. Αν είχαν δουλέψει στον χρηματοοικονομικό κλάδο θα γνώριζαν περισσότερα και αυτά που θα διάβαζαν θα ήταν κατανοητά και όχι “κινέζικα”. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν συμβουλές από ειδικούς και πιστοποιημένους πολίτες της χώρας, στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, οι οποίοι με χαρά θα βοηθούσαν την πατρίδα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έκαναν. Αυτό που έκαναν ήταν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν επί σειρά ετών. Πήγαν στη Βουλή, έκαναν πως άκουσαν, βγήκαν σε μερικά τηλεοπτικά παράθυρα, μίλησαν και λίγο μεταξύ τους αναφορικά με την κομματική γραμμή και ψήφισαν. Δυστυχώς η συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν πιο επικίνδυνη από τη μη ανάγνωση του μνημονίου. Επειδή δεν ήξεραν τι ψήφιζαν αλλά κατείχαν υπουργικές θέσεις, δεν γνώριζαν και τι έπρεπε να κάνουν. Σε συνδυασμό με την ανάγκη να κρατηθούν ανέπαφα τα συμφέροντα των συντεχνιών, η Ελλάδα έχασε μία σημαντική ευκαιρία να βγει γρήγορα από το αδιέξοδο. Έτσι βουλιάξαμε πιο βαθιά στην ύφεση, δεν έγιναν αποκρατικοποιήσεις, δεν δόθηκε η απαραίτητη προσοχή στη λήψη μέτρων ανάπτυξης, δεν έκλεισαν άχρηστοι οργανισμοί, δεν απελευθερώθηκαν επαγγέλματα κ.α.. Και αυτό που έγινε είναι νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, επιβολή άδικων φόρων στις πλάτες των ευσυνείδητων φορολογούμενων, αντιαναπτυξιακά μέτρα και ασφυξία στην αγορά.
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, εξαιτίας της ανικανότητας της πλειοψηφίας των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε νέα δεδομένα. Δημιούργησε την ανάγκη να υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές με άριστες γνώσεις οικονομικών, λειτουργίας αγορών, φορολογικών θεμάτων, αγοράς ομολόγων και νομισμάτων, λειτουργίας επιχειρήσεων κτλ προκειμένου να παρθούν οι σωστές αποφάσεις, να κατατεθούν τα σωστά νομοσχέδια, να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και παράλληλα να επιβιώσουν και οι πολίτες της. Δεν έχει πλέον ανάγκη η χώρα από πολιτικούς που ξέρουν μόνο να μιλάνε με γενικότητες και δεν γνωρίζουν σε βάθος τα θέματα. Δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς της πλατείας και του καφενείου αλλά από πολιτικούς με τεχνογνωσία και πείρα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει παρά να πιέσει και να πείσει ανθρώπους που έχουν γνώσεις και μπορούν να βοηθήσουν να θέσουν υποψηφιότητα και να τους στηρίξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου