ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ «ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ»

Η διακοπή των συνομιλιών μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των πιστωτών αύξησε εκ νέου τις ανησυχίες των συμπολιτών μας. Όλο το τελευταίο διάστημα οι πολίτες έχουν δεχθεί μία νέα “επικοινωνιακή επίθεση” με την απειλή επιστροφής στη δραχμή να κρέμεται πάνω από τη χώρα σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους πιστωτές.

Ωστόσο, οι ανησυχίες αυτές δεν έχουν καμία βάση, καθώς η Ελλάδα μπορεί σε περίπτωση που οι πιστωτές δεν συμφωνήσουν σε εθελοντικό κούρεμα να προχωρήσει σε μη εθελοντικό και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου ύψους (ακόμα και πάνω από 70%). Θα τολμούσα να πω πως μία μη εθελοντική μείωση του χρέους στην παρούσα χρονική συγκυρία και με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα θα ήταν προτιμότερη και πιο συμφέρουσα για τη χώρα. Από τη μία το χρέος θα μειωνόταν περαιτέρω, άρα θα γινόταν και βιώσιμο και από την άλλη το επιτόκιο θα ήταν σημαντικά μικρότερο, επομένως και οι ανάγκες της χώρας για πληρωμή τόκων μικρότερες. Τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε θα μπορούσαν να διοχετευθούν στην αγορά και να φέρουν ανάπτυξη και άρα θέσεις εργασίας, έσοδα μέσω ΦΠΑ και ασφαλιστικών εισφορών κτλ.

Σε καμία περίπτωση πάντως η κατάρρευση των συνομιλιών δεν σημαίνει επιστροφή στη δραχμή. Οι επιλογές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι δύο και καμία δεν οδηγεί σε αλλαγή νομίσματος. Η πρώτη επιλογή είναι να επιτευχθεί συμφωνία και να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση. Αυτή η εξέλιξη θα έβαζε τέλος στις υπάρχουσες ανησυχίες, αλλά και πάλι ο αγώνας για μείωση του ελλείμματος θα συνεχιστεί. Η δεύτερη επιλογή είναι να μην υπάρξει συμφωνία και να προχωρήσει η Ελληνική κυβέρνηση σε μη εθελοντικό κούρεμα. Ένα “hard default” όπως λέγεται στην αγορά, που θα φέρει πολύ μεγαλύτερο κούρεμα και μικρό επιτόκιο για τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν. Θα ενεργοποιήσει από την άλλη τα CDS αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να απασχολεί τη χώρα και κακώς έχει λάβει τέτοια διάσταση στα μέσα ενημέρωσης. Τα ασφάλιστρα κινδύνου δεν θα πληρωθούν από τη χώρα και άρα δεν υπάρχει λόγος να απασχολεί τους απλούς πολίτες αυτή η εξέλιξη. Ένα “hard default” θα μας βγάλει από την αγορά και για χρόνια δεν θα μπορούμε να δανειστούμε υποστηρίζουν κάποιοι. Ούτε αυτό είναι σίγουρο. Υπάρχουν σήμερα μεγάλοι επενδυτές που είναι έτοιμοι να αγοράσουν Ελλάδα, αρκεί να μπει ένα τέλος στο θέμα του χρέους, να δουν δηλαδή ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο και να μειωθεί επίσης ο συναλλαγματικός κίνδυνος. Η διαγραφή χρέους σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% καθιστά το χρέος βιώσιμο. Οι εταίροι μας θα συνεχίσουν να μας χρηματοδοτούν, γιατί και αυτοί πλέον έχουν βγάλει το “όπλο” που λέγεται μη εθελοντική αναδιάρθρωση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Άρα για τα επόμενα δύο χρόνια θα έχουμε το χρόνο να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, να μειώσουμε το έλλειμμα, να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και φυσικά να είμαστε εντός του ευρώ. Αν εκμεταλλευτούμε σωστά τις δυνατότητες που θα μας ανοιχθούν θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε κεφάλαια από το εξωτερικό. Αν όμως στα επόμενα δύο έως τρία χρόνια δεν πετύχουμε και συνεχίσουμε να έχουμε μεγάλα ελλείμματα, τεράστια έλλειψη ανταγωνιστικότητας και δεν έχουμε κάνει μόνοι μας την εσωτερική υποτίμηση τότε ίσως να αποφασίσουμε μόνοι μας την επιστροφή στη δραχμή, προκειμένου μέσα από την υποτίμηση και τη διολίσθηση να πετύχουμε αύξηση ανταγωνιστικότητας. Στο χέρι μας είναι να πετύχουμε θετικές, δημιουργικές, μεταβολές στην οικονομία και να παραμείνουμε στο ευρώ αλλά υπό καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση οι ανησυχίες για επιστροφή στη δραχμή λόγω μη επίτευξης συμφωνίας είναι αβάσιμες. Από την άλλη όμως, υπό τις παρούσες συνθήκες, αν δεν γίνουν έγκαιρα οι απαραίτητες αλλαγές, εκεί μας οδηγεί το παρόν πολιτικό σύστημα με πλήθος στρεβλών καταστάσεων που διατηρούνται όπως μεταξύ των πολλών άλλων (α) τον τρόπο εκλογής βουλευτών και υπουργών, (β) με την διεξαγωγή εκλογών με υποψηφίους τους Υπουργούς και νυν Βουλευτές ή και κομματικούς αξιωματούχους  να έχουν τεράστιο αριθμό «συμβούλων» που μισθοδοτεί το Δημόσιο ενώ ασχολούνται μόνο υπέρ υποψηφίων, για προσέλκυση ψήφων, με ρουσφέτια που προέρχονται από Δημόσιο χρήμα υπέρ των ψηφοφόρων που στη πράξη χρηματίζονται, ασκούντες εκτός των πολλών άλλων και αθέμιτο ανταγωνισμό στους άλλους  νέους υποψηφίους, (γ) με το μη διαχωρισμό εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, καθώς και πολλών άλλων «ων ουκ έστι αριθμός».

Συμπλήρωση - Διευκρίνηση

Σε καμία περίπτωση στο άρθρο δεν προτείνεται ως λύση η επιστροφή στη δραχμή. Το άρθρο προσπαθεί να απαντήσει στον “επικοινωνιακό πόλεμο” των τελευταίων ημερών που λέει ότι αν δεν υπογραφεί το εθελοντικό κούρεμα θα γυρίσουμε στη δραχμή. Στο άρθρο αναφέρεται επίσης ότι αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε αυτά που πρέπει θα γυρίσουμε στη δραχμή. Δεν θα είναι επιλογή ανάπτυξης. Θα είναι αναγκαστική επιλογή γιατί δεν θα υπάρχουν πλέον άλλες λύσεις.

Τα δύο σενάρια αυτά υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτά “παίζουν”.

Ωστόσο, βαθύτερο μη εθελοντικό κούρεμα θα σημάνει ότι τα νέα ομόλογα θα είναι στο ελληνικό δίκαιο και όχι στο αγγλικό, άρα αν πάμε στη δραχμή θα μετατραπούν και αυτά σε δραχμές, ακολουθώντας την όποια υποτίμηση και διολίσθηση. Σίγουρα η επιστροφή στη δραχμή θα μας γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω. Θα είναι όμως αναγκαστική επιλογή, αν ξαναλέω δεν κάνουμε αυτά που πρέπει.

Αυτό προσπαθώ με τα άρθρα μου να περάσω στους αναγνώστες. Γι΄ αυτό πρέπει να κοπούν οι σπατάλες και να περιοριστούν οι δαπάνες ώστε να μείνουμε στο ευρώ. Πρέπει όμως να γίνουν κι άλλα ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και να έρθει η ανάπτυξη. Όσο παραμένει ο νομισματικός κίνδυνος, όσο το χρέος μας δεν πείθει κανέναν ότι είναι βιώσιμο, δεν πρόκειται να επενδύσει κανείς σε αυτή τη χώρα. Αν όμως μέσω hard default τελειώσουμε με το θέμα αυτό και παράλληλα οι εταίροι μας συνεχίζουν να μας χρηματοδοτούν, τότε θα έρθουν επενδύσεις.

Θα συμφωνήσετε ότι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι παρά ευχάριστοι προκειμένου να βοηθήσουμε τη χώρα μας.