Όσοι από τους 500.000 συνταξιούχους λαμβάνουν σήμερα δύο συντάξεις επειδή ως εργαζόμενοι κατέβαλαν κανονικά εισφορές σε δύο ταμεία πρέπει να εξακολουθούν να λαμβάνουν συντάξεις και από τα δύο ταμεία. Ας αφήσουν οι ερευνητές του ΚΕΠΕ τις ανόητες αναλύσεις που δεν έχουν λογική για κατάργηση της μιας σύνταξης. Η Υπεξαίρεση των εισφορών των εργαζομένων είναι αδύνατη. Δεν θα ψηφισθεί από κανέναν. Οι πολιτικοί δεν είναι δυνατόν να δεχθούν τέτοιες απόψεις. Αν δούμε όμως τα θέματα σφαιρικά.
Το Δημόσιο εκτός του χρέους των 300 δισ. έχει υποχρεώσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία ύψους 500 δισ. σε τιμές παρούσης αξίας για τα επόμενα 40 χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος της άδικης περικοπής συντάξεων του παρελθόντος, ενώ οι συνταξιούχοι κατέβαλαν κανονικά τις εισφορές τους όταν εργάζονταν. Όμως το 2001 χαρίστηκαν δυο τρισεκατομμύρια δραχμές προς ισχυρούς τραπεζικούς ομίλους εις βάρος του ΙΚΑ. Το ίδιο έγινε την 5ετια 2004-2008 με κόστος 1 δισ. ευρώ. Υπάρχει λοιπόν πολιτική, αστική και ίσως ποινική ευθύνη με ονοματεπώνυμο για να επιστραφούν αυτά τα χρήματα Συνδικαλιστές και πολιτικοί ανέχτηκαν να επιβαρύνεται δυσμενώς το ισοζύγιο εσόδων και εξόδων του ΙΚΑ. Η απασχόληση των αλλοδαπών άργησε να εκληφθεί από την Κυβέρνηση ως απώλεια εσόδων. Τη δεκαετία των υψηλών επιτοκίων του 1960 οι καταθέσεις των Ασφαλιστικών ταμείων παρέμειναν άτοκες στην ΤτΕ. Στη συνέχεια χαρίστηκαν από υπουργούς Εργασίας συντάξεις με πλασματικά ένσημα χωρίς πραγματικές εισφορές σε παλιννοστούντες. Πρέπει να μπουν όλα στο τραπέζι και να συζητηθούν από μηδενικής βάσης. Πρέπει εντόκως να αποδοθούν στο ΙΚΑ τα χρήματα που αδίκως το επιβάρυναν.
Υπάρχει όμως και ένα ανέγγιχτο θέμα, το οποίο αφορά στους μισθούς των εργαζομένων. Χαρακτηρίζονται από πολλούς χαμηλοί, ή μισθοί πείνας, αλλά στην επιχείρηση κοστίζουν ακριβά και όχι μόνο επιβαρύνουν υπέρμετρα το εργασιακό κόστος αλλά συντελούν στην υψηλή ανεργία. Κοστίζουν ακριβά και στον εργαζόμενο, ο οποίος κάθε μήνα για τις ασφαλιστικές του εισφορές δίνει το 16% των μικτών αποδοχών του, χωρίς οι υπηρεσίες που του παρέχονται να είναι ανάλογες. Παράλληλα, η επιχείρηση καταβάλει ένα επιπλέον 28% των μικτών αποδοχών για εργοδοτικές εισφορές. Με άλλα λόγια, ένας εργαζόμενος χάνει το 45% έως 55% του εργασιακού κόστους του μηνιαίως, ποσό που κατευθύνεται σε παροχές υγείας με αμφίβολη ποιότητα και συνταξιοδοτικές εισφορές σε ένα ταμείο με αβέβαιο μέλλον. Είναι διαφορετικό το κόστος εργασίας για την επιχείρηση και διαφορετικό το έσοδο που έχει ο εργαζόμενος. Πρέπει να ξεκαθαριστεί και να γίνει κατανοητό από όλους πως ενώ ο εργαζόμενος λαμβάνει 14 μισθούς, έχοντας πληρώσει τις εισφορές του και στη συνέχεια φορολογείται και μειώνεται περαιτέρω η καθαρή αμοιβή του, ο δε εργοδότης καταβάλει κεφάλαια που αντιστοιχούν σε 20 μισθούς. Αυτό προκύπτει διότι 14 είναι οι μισθοί για 11 μήνες εργασια+1 μισθός απαιτείται για ενδεχόμενη απόλυση σύμφωνα με τον νόμο+ 1 μισθός για άδεια+ 4,2 μισθοί για εργοδοτικές εισφορές 28% ετησίως.
Όμως και από οικονομικής πλευράς κακώς θίγονται τα έσοδα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων διότι, εκτός των άλλων, έχουν μεγάλο θετικό πολλαπλασιαστή υπέρ της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή όταν παίρνουν 1 ευρώ διαχέεται στο σύνολο της οικονομίας τουλάχιστον 1,5 ευρώ. Στη συνέχεια πρέπει να ενισχυθεί η απασχόληση με πόρο 2% από το ΦΠΑ που θα εκλογικεύει το υπερβολικό (χωρίς ανάλογα ανταλλάγματα) ασφαλιστικό κόστος εργοδοτών και εργαζομένων.
Αφού η κυβέρνηση δεν μπορεί να καταπολεμήσει την ανεργία, δίνοντας φορολογικά κίνητρα, απλοποιώντας διαδικασίες, υιοθετώντας τις αναπτυξιακές προτάσεις μας χωρίς δημοσιονομικό κόστος κ.α., ώστε να έρθουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, πρέπει να επιστρέψει στους συνταξιούχος μέρος ή όλο το ποσό που τους αφαίρεσε. Με αυτά τα χρήματα θα κινηθεί η οικονομία που σήμερα έχει βαλτώσει.
Ο συνταξιούχος θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του και παράλληλα θα βοηθάει τα παιδιά του και τα εγγόνια του μέχρι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία. Το ποσό που έχει εξοικονομήσει το κράτος και που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011 δεν ξεπερνά τα 750 εκατ. ευρώ και αν προσθέσουμε και τις πρόσφατες μειώσεις πάλι είναι χαμηλότερο του 1 δισ. ευρώ μπορεί να καλυφθεί μέσω μείωσης περιττών δαπανών. Περιττές δαπάνες που σήμερα για άγνωστους και σίγουρα ακατανόητους λόγους εξακολουθούν να υπάρχουν.
Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν σε ανόητες δαπάνες που δημιουργήθηκαν στα χρόνια της “ευημερίας” προκειμένου να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Οι πολιτικοί των προηγουμένων ετών προκειμένου να εξυπηρετήσουν μικροπολιτικά συμφέροντα δημιούργησαν στρατόπεδα και πανεπιστήμια σε κάθε νομό χωρίς να υπάρχει προγραμματισμός και χωρίς να εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες. Είναι γνωστό το σύνθημα “κάθε νομός και στρατόπεδο, κάθε νομός και πανεπιστήμιο”. Υπάρχουν μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μπορούν να κλείσουν περί τα 200 στρατόπεδα χωρίς να πληγεί το αξιόμαχο του στρατεύματος. Μόνο στην Αττική υπάρχουν δεκάδες άχρηστα στρατόπεδα που δικαιολογούν διοικητές μονάδων, πολιτικό προσωπικό, γραμματείς, οδηγούς, ξοδεύονται χρήματα για μετακινήσεις, σίτιση και θέρμανση, υπάρχουν άχρηστες σκοπιές και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει προστιθέμενη αξία για τη χώρα και τους πολίτες της, οι οποίοι πληρώνουν αυτή τη σπατάλη. Αν σήμερα κλείσουν, μετά φυσικά τη σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας του στρατεύματος, στρατεύματα που είναι περιττά, θα εξοικονομηθούν πόροι και παράλληλα θα ενισχυθεί η δύναμη του στρατεύματος στην παραμεθόριο και δεν θα χρειαστεί να αυξηθεί η θητεία. Επιπλέον θα υπάρξει απελευθέρωση γης που θα μπορέσει να αξιοποιηθεί είτε προς όφελος των δημοσίων εσόδων, είτε προς όφελος της κοινωνίας (πάρκα, γήπεδα κτλ.).
Κάτι αντίστοιχο πρέπει να γίνει με τα πανεπιστήμια. Δεκάδες τμήματα υπολειτουργούν, άλλα δεν συγκεντρώνουν ενδιαφέρον και άλλα έχουν πολλούς φοιτητές και λίγους καθηγητές. Η μείωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων καθώς και του υπερβολικά μεγάλου αριθμού των τμημάτων και μάλιστα από το 1ο έτος μέσω συγχωνεύσεων θα εξοικονομήσει πόρους, θα γίνει καλύτερη η αξιοποίηση του πανεπιστημιακού προσωπικού και το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο για τους νέους με βέλτιστη οικονομική λύση. Το ίδιο ισχύει και για τα σχολεία. Το ίδιο και περισσότερο για άλλους δημόσιους οργανισμούς. Το οικονομικό όφελος θα ξεπεράσει το ποσό που σήμερα έχει εξοικονομήσει το κράτος από τη μείωση των συντάξεων, ενώ θα υπάρξουν οφέλη, από την αύξηση της κατανάλωσης των συνταξιούχων, εξέλιξη που θα φέρει ανάπτυξη. Το μόνο που χρειάζεται είναι στοιχειώδης γνώση και πρακτική εργασιακή εμπειρία περιστολής δαπανών και οργάνωσης δημόσιων ή/και μεγάλων οργανισμών και φυσικά θέληση για να πάμε μπροστά με έξυπνο και δημιουργικό τρόπο, χωρίς νέες θυσίες και μάλιστα χωρίς αντίκρισμα από τους πολίτες. Τα junior άπειρα πρόσωπα χωρίς κατάλληλη τεχνογνωσία που τους εμπιστεύθηκαν υψηλές θέσεις ευθύνες θα φέρουν προφανώς ανάλογα πενιχρά αποτελέσματα τη χώρα.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου