Το κούρεμα των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που κατέχουν Έλληνες πολίτες – φυσικά πρόσωπα έχει χαρακτηρισθεί πολιτική απάτη. Ίσως όμως οι δικαστές να την χαρακτηρίσουν τουλάχιστον και αστική.
Αν θυμηθούμε τα πραγματικά περιστατικά, υπήρχαν τόσο ψευδείς παραστάσεις γεγονότων ως αληθινών όσο και αποσιωπήσεις αληθών , που παρεκίνησαν και συνετέλεσαν ώστε τα φυσικά πρόσωπα να επενδύσουν την οικονομική τους τύχη σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Μεταξύ άλλων ο τέως Πρωθυπουργός έλεγε «we are on track»,δηλαδή είμαστε σύμφωνοι με το μνημόνιο, ενώ δεν είμασταν. Επιπλέον, τους εδόθη κίνητρο επαναπατρισμού κεφαλαίων με το ν. 3842 άρθρο 18 παρ. 5. Επιπλέον τους εδόθη κίνητρο αφορολόγητου τόκου που μεταφράζεται σε πρόσθετη απόδοση 0,5% , ενώ τώρα χάνουν 70% της συνολικής αξίας. Η παρ. 5 του άρθρου 18 του ν. 3842 έχει ως εξής: «Αν τα κεφάλαια που εισάγονται τοποθετηθούν σε τίτλους δανείων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι διακρατούνται τουλάχιστον για δύο (2) έτη από το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εισήγαγε τα κεφάλαια............ επιστρέφεται άτοκα το πενήντα τοις εκατό (50%) του φόρου που έχει καταβληθεί.»
Ο τέως Υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε όλους τους πολίτες και τους ομολογιούχους ότι σε καμία περίπτωση δεν θα γίνει κούρεμα. Ο επόμενος, πρόσφατα απελθών, Υπουργός Οικονομικών μιλώντας στη Βουλή είπε για τους μικροεπενδυτές κατόχους ελληνικών ομολόγων «θα λάβουμε μέριμνα ώστε να μη νιώθει κανείς αδικημένος».
Είναι πολλοί αυτοί που χάνουν από τα ομόλογα. Μόνο στο ΣΑΤ που τα έβαλαν για να ελέγχεται ότι δεν θα τα πουλήσουν και θα έχουν το κίνητρο 0,5% , ο αριθμός τους είναι 12.000. Επειδή όμως οι τράπεζες αγοράζουν στο όνομά τους από την πρωτογενή αγορά και στη συνέχεια χέρι με χέρι τα μεταπωλούν σε επενδυτές τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά, δεν εμφανίζονται στο σύστημα του Υπουργείου οι τελικοί επενδυτές ως κάτοχοι αλλά οι τράπεζες.
Το κούρεμα των ομολογιούχων είναι σοβαρότατη κρίση εμπιστοσύνης για την Ελλάδα και όλο το Ευρωσύστημα και έτσι έπρεπε και πρέπει να παρουσιαστεί στην Τρόικα. Όταν η απευθείας υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου δεν τιμάται, πώς θα υπάρξει εμπιστοσύνη ότι το Δημόσιο θα τιμήσει την υποχρέωση εγγύησης των καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ εάν βέβαια το ΤΕΚΕ (Ταμείο εγγύησης καταθέσεων και επενδύσεων) δεν είναι σε θέση να πληρώσει;
Υπάρχουν πολλές λύσεις για πρόβλημα αυτό, το οποίο από έλλειψη τεχνογνωσίας και παρουσίασης των κατάλληλων επιχειρημάτων του Οικονομικού Επιτελείου έγινε διεθνές πρόβλημα και τώρα έχει λόγο και η Τρόικα σε αυτό.
Η μια λύση είναι να αποζημιωθούν οι ομολογιούχοι μέσω σχηματισμού εταιριών με πρόσθετη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Το έχουν ζητήσει και οι ίδιοι.
Η δεύτερη λύση είναι να λάβουν τίτλους επιφανειών, δηλαδή παίρνουμε μια έκταση του Δημοσίου, π.χ. το Ελληνικό, το κάνουμε εταιρία, εκδίδουμε τίτλους της εταρίας, το Δημόσιο κρατά την πλειοψηφία, ένα μέρος το δίνει στους ομολογιούχους για αποζημίωση και ένα άλλο μέρος του πουλά στην αγορά για να χρηματοδοτήσει την αξιοποίηση της έκτασης με υψηλή προστιθέμενη αξία για τη χώρα μας. Οι ομολογιούχοι είτε κρατούν τους τίτλους είτε τους πωλούν στην δευτερογενή αγορά του Χ.Α. , στο οποίο οι τίτλοι θα εισαχθούν υποχρεωτικά.
Υπάρχουν και άλλες σύνθετες λύσεις που χρειάζονται συζήτηση και συνεργασία της Διοικούσας Επιτροπής των ομολογιούχων για να υπάρχει πρακτικό αποτέλεσμα.
Πηγή: www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου